Alwéér de zorg.
Sorry, het moet echt van mijn hart. Laatst zat ik in de wachtkamer bij de huisarts en ik luisterde met open mond naar wat mijn oude buurvrouw aan mij vertelde. Het is echt gruwelijk. Die buurvrouw is 82 jaar en heeft twee nieuwe knieën gebruikt en zo heeft ze geen recht op een derde, zoals de zorg nu eenmaal voorschrijft in dit land.
Zij mag graag wandelen en is nu zo
dusdanig beperkt in haar doen en laten dat ze er stikverdrietig van wordt. De
tranen stonden in haar ogen, het raakte mij diep. Nu heeft ze een scootmobiel
aangevraagd bij de gemeente en ook dit gaat zoals verwacht, niet zonder slag of
stoot.
Zelf ben ik drie maanden geleden geopereerd aan mijn knie,
de zoveelste keer alweer aangezien ik er ook slijtage in heb. Deze keer was het
afgebrokkeld stuk groter dan verwacht. Zo loop ik dus nogal moeizaam. Eigenlijk
had er vijf jaar geleden al een nieuwe knie in gemoeten bij mij. Ja en daar heb
je het dan… ik ben te jong. Het is toch érg in de zorg. Een jong iemand als ik
kan lichamelijk versleten door het leven gaan en mijn oude buurvrouw van 82 jaar,
nog jong van geest mag de laatste jaren van haar leven moeizaam doorbrengen.
Waar zijn we in godsnaam mee bezig. Wat is dan de maatstaf voor een nieuwe
knie? Hebben artsen dan écht geen empathie geleerd, tijdens hun opleiding?
Dan ga ik nog een stapje verder… De fysiotherapie in dit
geval. Gelukkig ben ik goed verzekerd, anders ben je zwaar de klos. Zo kwam ik
een jonge man tegen, lopend met een stok en zijn hond. Die stok was voor hem
bedoeld en niet om mee te gooien voor de hond. Nee, hij had hem nodig na ook
een operatie aan zijn knie. ‘Heb je dan geen fysio?’ vroeg ik hem. ‘Nee,’ zei
hij, dat kan ik niet betalen. ‘Huh, dat zit toch in je basisverzekering?’ vroeg
ik. Nou, nee dus. Het blijkt dat als je niet aanvullend verzekerd bent, je met
de rug tegen de muur staat. Triest, in en in triest! Weet je wat fysio voor een
half uurtje die jonge man zou gaan kosten? Ik heb het na gevraagd en daar waar
ik heen ga, betaal je maar liefst 33,- euro voor een half uurtje fysio. Gruwelijk!
Tijdens mijn fysio afgelopen week, was er een vrouwtje in
een elektrische rolstoel. Zij kwam uit de bios taxi en reed naar binnen. Kort
nadat zij klaar was, was ik dat ook en ik zou opgehaald worden door een vriend
van mij om even boodschappen te gaan doen. Bij de uitgang nam ik plaats op één
van de drie stoelen en ook die vrouw in die elektrische rolstoel zat daar op
haar gemakje een boek te lezen. Ik vroeg haar waar zij heen moest. ‘Naar Paddepoel,’ zei ze. ‘Oh, hebben ze daar geen fysio dan?’ vroeg ik haar. ‘Jawel,’ antwoordde zij enkel. Nieuwsgierig als ik ben, vroeg ik haar; ‘waarom ga je dan daar niet heen, als ik vragen mag?’ ‘Omdat ik daar een trapje op moet om binnen te komen,’ zei ze.
Daar zakt je broek toch van af? Ik was er in ieder geval
even compleet stil van en dat wil wel wat zeggen. En nu jij…
2017©Vlindertje73
Wil je meer van mij lezen dan alleen deze column? Klik hier!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten