BEIJUMBORG (81)

Vreugdevolle dag

Vandaag studeert mijn jongste dochter af: een zogenaamde ‘cum laude’ in het mooie vak van de psychologie heeft ze behaald. Cum Laude: dat betekent ‘met lof’, en als je dat op je diploma krijgt bijgeschreven, dan heb je een behoorlijk hoog gemiddelde gehaald bij je tentamens en werkstukken. Vader is supertrots, en treint - een dag na beëindiging van zijn zonnige vakantie - in een zo mogelijk nog zonniger humeur naar Leiden, waar haar het Masterdiploma wordt uitgereikt. 

En zo zijn mijn drie dochters allemaal netjes door hun studie heengerold. De oudste werd jurist, de middelste verpleegkundige en de jongste dus psycholoog. De basis voor dit alles werd natuurlijk thuis gelegd, met een moeder die uit een echt onderwijsgezin kwam, en een vader die het mogelijk maken van goed onderwijs (en onderzoek) tot zijn dagelijkse werk rekent. Maar zeer belangrijk was toch ook de basisschool, waar mijn nageslacht ieder voor zich acht jaren heeft doorgebracht: de Dom Helder Camara-school in Beijum. De DHC, toen nog onder directeur Henk Post, was een enorm grote school met een oecumenische achtergrond, ook al was (en is) ze onderdeel van de VCOG in Groningen, de Vereniging voor Christelijk Onderwijs Groningen. 

Ik herinner me nog als de dag van gisteren hoe we die school uitzochten, toen er zich een eerste kind aandiende dat de leeftijd van vier jaar had behaald. We woonden toen nog in de Bottemaheerd, dus de dichtstbijzijnde school was de toen nog bestaande school aan de Isebrandtsheerd, de Doefmat. En omdat mijn echtgenote nogal van het schoolexperiment was gingen we ook langs bij de Jenaplanschool aan het eind (voor ons: het begin) van de Korreweg. Maar een bezoekje aan Henk Post gaf toch al snel de doorslag: streng doch rechtvaardig, zo kwam hij bij ons over. Geïnteresseerd in kinderen, maar vooral in goed onderwijs, en dat laatste vonden we ook belangrijk. En zo kwam het dat we tussen 1994 en 2004 steeds meer betrokken raakten bij het wel en wee van de DHC, een school waar vele mooie dingen gebeurden, maar waar de overdracht van kennis toch centraal stond. Mijn vrouw zat er jaren in de Medezeggenschapsraad, en ik mocht af en toe mee op schoolreis of - een heel speciale taak - begin december de Goedheiligman vervangen.....Henk Post leidde de zaak behoorlijk strak, volgens sommigen zelfs streng, maar de lezers mogen van mij aannemen dat dit alles uit een echt onderwijshart voortkwam: af en toe spreek ik hem nog wel eens, en halen we herinneringen op aan ‘die goede oude tijd’.

Drie middelbare scholen (één van mijn drie dochters switchte al gauw van het Wessel Gansfort naar het Werkman College, de andere twee volgden onderwijs op het Praedinus Gymnasium), twee universiteiten (Utrecht en Leiden), en MBO- en HBO-onderwijs (bij Noorderpoort en Hanzehogeschool) leverden dus dit mooie eindresultaat op: allemaal een goede opleiding, allemaal ook werk. Ik ben er supertrots op dat ze het zo ver gebracht hebben: dat wil uw columnist toch even kwijt.....op deze vreugdevolle dag. 

Han Borg