COLUMN UIT LEWENBORG (69)

Wandelende kliko.

Hebben jullie thuis wel eens kliekjesdag? Je weet wel, met de restjes uit je koelkast proberen om een fatsoenlijke maaltijd op tafel te zetten. Soms wordt het een vreemde combinatie, wat dan zo dusdanig lekker blijkt te zijn, dat het als een nieuw recept op papier wordt uitgewerkt.

Zonde toch om die restjes weg te gooien? Hier heb ik al eens een column aan gewijd, zie: (Overtollig voedsel). Het is je reinste voedselverspilling. In arme landen zouden ze heus een moord doen hoor, voor die twee overgebleven gekookte aardappelen en een opscheplepel gekookte witte kool.

Je kunt het heel simpel als een kliekje voor een paar dagen later gebruiken. Je kunt het tegenwoordig ook aanbieden op zo’n facebookgroep ‘gratis af te halen maaltijd’ Hier moet je dan wel een volwaardige maaltijd aanbieden, lijkt mij. Dus een buur, vriendin of vriend gaat net iets makkelijker. Er van uitgaande dat die in de koelkast ook kliekjes hebben en dit weten te combineren.

Eten weggooien is gewoonweg zonde en in mijn ogen een not done. Zo gaan er tussen mij, mijn vrienden en mijn moeder heel wat bakjes, zowel gevuld als leeg over en weer. Bij mijn moeder thuis gaat het zelfs nog een stapje verder en ik noem haar nu sinds een week, een wandelende kliko. Zij doet werkelijk overal kliekjes op. Ja zeg, dat is ja nait normoal meer…

Zij krijgt van een kennis van haar, soep uit de vriezer, die die kennis weer van een kennis had gekregen, met de woorden: ‘Neem jij dat maar, want ik vind die soep niet te eten.’ Mijn moeder eet de volgende dag die soep en inderdaad, niet te eten. Zij zegt niets tegen die kennis, als zij weer nieuwe bakjes met die soep krijgt. Vervolgens geeft mijn moeder die soep dan weer aan een andere kennis, die het gelukkig wel lekker vindt. Alle partijen tevreden.

Op een dag staat mijn moeder haar brievenbus leeg te halen en komt er een buurvrouw uit de lift gestapt, waar ze weleens koffie mee drinkt. ‘He buuf,’ zegt mijn moeder, ‘nog hartelijk gefeliciteerd hé, met je verjaardag van gisteren.’ ‘Praat me er niet van,’ zegt die buuf, ‘kom je straks borreluurtje houden? Ik heb zoveel salades en hapjes over. Ik kan er de hele flat wel mee voeden.’ Mijn moeder vindt het wel goed…en hoeft die avond niet meer te eten, alleen nog maar uit te buiken op de bank.

Nog diezelfde avond als zij de laatste ronde met haar hond maakt, komt zij een kennis op haar wandelroute tegen, die net zijn visite staat uit te zwaaien. Ze maken een praatje en met zijn hand wrijvend over zijn buik, zegt hij: ‘Mijn buik is dik van het bier en rond van al het eten. De visite kwam van ver en die moet je toch wat te eten geven hé? Ik had een pan soep en stamppot boerenkool gemaakt. Ik heb nog heel veel stamppot boerenkool over. Lus je dat?’ ‘Jawel,’ zegt mijn moeder, ‘alleen ik heb liever stamppot maus, in plaats van boerenkool.’

2017©Vlindertje73

Wil je meer van mij lezen, dan alleen de columns? Klik dan “hier”