OCH MIEN GOD...POLITIE AAN DE DEUR

Ze kwamen met goede bedoelingen maar toch schrok de blogger ervan.
Om tien voor een vanmiddag stopte een politieauto voor de deur van ondergetekende en een agent liep naar de voordeur.

In een paar seconden vlogen er tientallen gedachten door het hoofd. Een dochter de stad in. Is Anne Faber al gevonden? Vrouwlief ook weg en er lopen behoorlijk wat creeps vrij rond. Komt er een daverende onheilstijding? Junior (zoon) ook op pad, zou er een ongeluk zijn gebeurd? Of komen ze de Beijumblogger oppakken in verband met dat eeuwige gekloot met die smartphone in de hand achter het stuur? Zouden de felicitaties voor tien jaar Beijumnieuws over komen brengen?

Gelukkig, de agent die aanbelde zag er vriendelijk lachend uit. Zo kijk je niet als je een overlijdensmelding komt brengen. "Mijnheer, kunt u ons de weg wijzen in doolhof Beijum? We zijn op zoek naar nummer 14nogwat, weet u waar dat is?"

Gelukkig, ze kwamen gewoon aanbellen bij iemand die een fiets voor de deur had staan en thuis was. Het had niks met het bloggen te maken. Afgesproken een onherkenbare foto te maken terwijl ze wegreden. Zie boven.
Eigenaardig, de blogger woont al twintig jaar op hetzelfde adres in Beijum, maar hij wist ook niet precies te vertellen waar het gezochte nummer was.

Maar tel elke dag je zegeningen omdat er geen onheils-berichten over geliefden en familie worden overgebracht door de politie.