zaterdag 11 november 2017

DE KOEIEN HEBBEN WEER STAARTEN IN WINKELCENTRUM BEIJUM



"Sint Maarten, de koeien hebben staarten, de meisjes hebben rokjes aan, daar komt Sint Martinus aan."

Het zijn wel erg korte liedjes die kinderen tegenwoordig zingen tijdens de traditionele snoepophaal-Sint Maartenloop.
Het is elf november. De dag dat 'mijn lichtje branden mag.'
De Beijumblogger kwam vanmiddag tegen half vijf terug in het Beijumse en ging direct even naar het enige en echte winkelcentrum in de wijk, wetende dat het grootste gros der kinderen daar met hun ouders naar toe gaat om te zingen en snoep op te halen.

Gelijk hebben ze, bij de middenstanders valt het meeste te halen, en het is er droog, warm, behaaglijk en gezellig.

Plukjes kinderen liepen door de promenade. De meeste in gezelschap van ouders.
Terzijde, er liep ook wat jeugd rond te zingen waarvan de blogger dacht dat die de leeftijd van 14, 15 jaar wel hadden bereikt.

Maar goed, wat zal een mens knorrig moralistisch gaan lopen doen op een avond waarop de lichtjes mogen branden.


Opvallend hoeveel kinderen op de foto wilden, of mochten van hun ouders.

Teveel om allemaal te publiceren, pardon als de foto van jullie (uw kind) er niet bijstaat.

Er kunnen geen namen bij de foto's, om de simpele reden dat ondergetekende die niet weet.

Maar zie ook twee foto's rechts. 


De nestor van dierenspeciaalzaak Hoogenberg, André, deelt als een waarlijke opa wat lekkers of wat leuks uit aan de kinderen die voor zijn zaak komen zingen.

De winkeliers hebben bakken met snoep klaar staan. De lampionnetjes zien er gekleurd uit, met allemaal zo'n hanglampje er in, zo'n ding die je met een drukknopje op het stokje waar die aan bevestigd zit aan of uit kunt drukken.

Deze ouder wordende Beijumblogger mot nait soezen, maar als hij terugdenkt aan de Sint Maarten-tochten in de Kanaalstreek tijdens de jaren zestig van de vorige eeuw, kan hij een gevoel van 'er makkelijk vanaf komen tegenwoordig' niet onderdrukken.
Vroeger, hoor hem, liep je met stormlantaarns. Of met zelfgemaakte lampionnetjes waar je helemaal beneden een waxinelichtje in plaatste, om die, de harmonica-lampionnetjes naar beneden duwend, het vuur in te laten ontsteken om het bovenstuk weer voorzichtig naar boven te trekken. Toen liet je je lichtje nog écht branden.

Wat een verdriet als de lampion door een windvlaag in de fik vloog.
Vaak kreeg je een mandarijntje aan de deur, een taaitaai-pop of een stuiver (5 cent).

Toen waren er nog liedjes, dames en heren kinderen.

Oh wee als er op Knoal iemand de deur niet open deed om goedgevig te zijn. We zongen:

Hier woont juffrouw Kikkerbil
die ons niks geven wil,
geef me een appel of een peer,
kom ik 't heule joar nait weer.

Het gangbare lied was:

Sint Maarten Sint Maarten is jarig vandaag,
dan branden de lichtjes, dat doen wij zo graag,
Sint Martinus Bischop,
met zien hoge houd op,
met zien lange slippers aan,
doar komt Sint Martinus aan.

De leukste, wat ondergetekende betreft:

Sint Martinus Jantje,
lag in ledikantje,
moeke gaf hom 'n kussie
Jantje lag in 'nussie.

Tijdens het typen van dit bericht moet de blogger af en toe naar de deur. Snoep uitdelen. Elk liedje gaat weer over koeien die staarten hebben.

Maar de kinderen zijn nog net zo lief en onschuldig als vroeger.

En gelukkig is dit kinderfeest nog niet verpest, zoals met Sinterklaas onder anderen wel het geval is.

En nu afronden, want de koeien hebben voor de tiende keer vanmiddag/vanavond staarten (er wordt weer gebeld en gezongen).

Foto's linksonder en helemaal beneden, kinderen aan de deur.

Een video van vier jaar leden in Winkelcentrum Beijum....


Geen opmerkingen:

Een reactie posten