Soms kom je op straat of in de bus mensen tegen die een auditieve stoornis hebben: doof zijn. De gebarentaal die bij deze ‘uitdaging’ (zoals je een handicap tegenwoordig moet noemen) hoort, vind ik altijd ongelofelijk knap. En als er dan een doof persoon tegenover je staat, wanneer je achter de tafel van het stembureau zit (zoals vorige week in de gymzaal aan de Stoepemaheerd), dan voel ik me altijd wat onhandig in de communicatie, maar probeer wel met een eigen verzonnen gebarentaal duidelijk te maken wat de bedoeling is.
De afgelopen keer in het stemlokaal, waar het alleen maar ging om een ja of nee tegen de ‘Sleepwet’ was het voor mij dubbel lastig: Ik was namelijk zelf bijna stokdoof. Een in Rome opgelopen luchtweginfectie had me zwaar verkouden gemaakt, en bij mij loopt dat vaak uit op verstopte middenoren (de buizen van Eustachius lopen vol). De airco in een vliegtuig, stormachtige wind en kou plus (vooral) proestende en hoestende mensen om me heen, vormen de bronnen voor zo’n infectie. En omdat ik na Rome ook nog even een lang weekend naar Lissabon mocht, werd het er allemaal niet beter op.
Met koorts in zo’n stad lopen is al niet leuk, en alsmaar dover wordend al helemaal niet. Maar goed: Lissabon is mooi genoeg om er ook met een forse natte neus en volle oren van te genieten.
Vlak voordat ik terug vloog belde ik naar mijn huisarts, met het verzoek om alvast een kuurtje klaar te laten leggen bij mijn apotheek in de binnenstad. En dat was gelukkig het geval, zodat ik één dag voor het referendum alvast kon beginnen aan herstel. Een tweede kuurtje kwam er later nog bij, en de verkoudheid zelf lijkt nu wel bijna over.
Maar: nog steeds hoor ik vrijwel helemaal niks. Lastig…..zeker als je moet vergaderen of met mensen gewoon gezellig een gesprekje aan wilt knopen. Gelukkig gaat luisteren naar muziek nog wel, maar dan alleen met een koptelefoon op. Je krijgt er des te meer respect van voor je permanent dove medemens.
Han Borg
Geen opmerkingen:
Een reactie posten