Vrijheid, blijheid.
Deze column schrijf ik met nog altijd die lach op mijn gezicht. Inmiddels is mijn vrijheid daar en ik heb ‘m gedoopt tot de naam ‘Buddy’ Het is een mooie Peugeot scooter. De eerste kilometers waren een beetje onwennig, maar oh het voelt zo fijn. De wind door je haren en tuffen door ons mooie natuurgebied en ruime landerijen. Volgende week komt er een hondenmand achterop en kan mijn hondje Snoopy lekker met mij mee…
Vrijheid, het is iets wat door ieder mens anders kan worden ervaren. Voor mij betekent het onafhankelijkheid en geen verantwoording te hoeven afleggen aan een ander. Hiermee blik ik even terug in een ver verleden waarin ik een vriendje had die werkelijk elke minuut van de dag wilde weten waar of ik was en met wie. Het benauwde ontzettend en heb mezelf dan ook van hem verlost.
Kijk als je een normale gezonde relatie hebt dan vertel je je maatje natuurlijk wel waar je heen gaat en hoe laat je ongeveer denkt thuis te komen. Dat is logisch, maar als je dan vijf minuten te laat bent en er wacht een complete oorlog op je, is het niet gezond meer. Mede door die ervaring ben ik dan ook voorzichtiger geworden om mij te binden. Ik heb dan liever vrienden om mij heen waar je leuke dingen mee kan doen, dan één iemand en al mijn vrienden kwijt te raken.
Verschillende vrienden zijn inmiddels verhuisd naar net buiten de stad en er gaan er nog een paar. Het was altijd lastig om bij hun langs te gaan, qua vervoer. Nu kan ik even een belletje doen om te zeggen dat ik eraan kom, spring op ‘Buddy’ en tuf er heen. Heerlijk.
Zo ben ik net als mijn moeder gek op rommelmarkten en tweedehandswinkels. Zij woont aan de andere kant van de stad en ik kan nu met gemak even op en neer en samen met haar struinen door de mamamini bij haar in de buurt. Er gaat gewoon een hele nieuwe wereld voor mij open. Even hier heen, even daar heen. Man, ik stuiter hier van blijdschap. Vrijheid, blijheid. Doen wat ik zelf wil, zonder al het geregel van eerder. Natuurlijk zullen er nog momenten komen dat ik wat minder te been ben en mijn ‘Buddy’ moet wisselen voor mijn scootmobiel, krukken en of rolstoel. So be it! Er komt altijd weer een moment dat ik wel weer redelijk normaal kan lopen en dan gaan we er weer op uit. In de tussentijdse pijnperiodes zal er vast net als altijd wel weer een oplossing te vinden zijn.
Voor nu ben ik super gelukkig met mijn ‘Buddy’ en zoals de naam al zegt, is het even mijn beste maatje op twee wielen.
Ik ga mijn haren weer laten wapperen in de wind op deze zonovergoten dag en mezelf vrij voelen… let’s go!
Wat versta jij onder vrijheid?
2018©Vlindertje73
Geen opmerkingen:
Een reactie posten