Zaterdagavond. De Beijumblogger rookt niet, maar ongeveer een keer in de twee maanden trakteert hij zichzelf op een sigaartje. Even in de tuin zitten en....nou ja, lees de kop boven dit bericht.
De vakantie lonkt, over twee of drie weken er even tussenuit.
Alles loslaten en opladen voor een nieuw seizoen, altijd lekker. Maar helemaal afhankelijk zijn van een paar weken vakantie is niet handig, een mens moet ook in het dagelijks leven kunnen ontspannen.
Eem met 'n pilsje, sigartje en neisbladje in de toene den mor.
Het is gemakkelijk afgeven op Dagblad van het Noorden, de krant die al lang zijn monopoliepositie kwijt is in journalistiek Stad en Ommelanden. Twitteraar Driekus Vierkant bijvoorbeeld kan het niet nalaten de voormalige nieuwsreus steevast als 'krantje' neer te zetten.
De Beijumblogger leest de krant meer dan een halve eeuw. Smalend vanachter zijn toetsenbord zal hij niet (gemakkelijk) schrijven. Maar stel dat er geen internet zou zijn, en de redactie van het Dagblad zou nog steeds in de Ivoren Toren zitten. Het nieuws bepalen, die ingezonden brief wel publiceren, die weer niet. Wat een afhankelijkheid. Iedereen heeft tegenwoordig een persbureautje, via een Facebookpagina of Twitter-account kun je van alles op het www zetten. Niemand heeft het Dagblad nog nodig, de politie zet bijvoorbeeld eigen berichten online als het moet.
Zoals dit bericht. Respect voor de wankele voormalige nieuwsreus. Maar helaas, als deskundige die de krant een halve eeuw volgt kan ondergetekende alleen maar stellen: de krant holt achteruit. Het ravijn in? Zou jammer zijn. Geen spoor van leedvermaak bij schrijver dezes.
De krant pakt gewoon niet meer. Vanzelfsprekend is dat een persoonlijk gevoel. Waar zijn Jan, Bram, Maaike, Inkie (zomaar wat verslaggevers die ondergetekende een klein beetje kent) gebleven met hun gedreven stukjes? Wegbezuinigd? Het komt regelmatig voor dat de weekend-krant van Dagblad van het Noorden maandagochtend nog onaangeroerd op de bank ligt. Het lijkt wel alsof de ziel uit de krant is wegbezuinigd.
Zal het nostalgie zijn? Columnist Jan Wieringa wordt gemist. Pardon, maar zijn opvolger Herman Sandman is het net niet. De therapie-ego-columns van Rosa leest ondergetekende niet meer, van 'mijn kruis' naar 'mijn vriend', 'mijn bruiloft', 'mijn vader', 'mijn honden-wens', 'mijn problemen' en 'mijn depressie'. Oeverloos ikke ikke. Afhaken. De krant als therapie-ruimte en de wens om de eigen aandachtsbehoefte te bevredigen.
Daniel Lohues blijft een verademing. Hij schrijft over zijn ervaringen maar stelt zichzelf niet centraal. Integer, rustig, geen kapsones.
De aardbevingsproblematiek kon de zieltogende krant wel eens goed uitkomen. Volstrekt niet cynisch bedoeld, maar een beetje actie-journalistiek kan ervoor zorgen dat de krant meer lezers aan zich weet te binden. Binnenkort een 'aardbevingsavond' van Dagblad in het Forum aan het Hereplein.
Er valt nog van alles te schrijven, maar op het internet staan al weer de nodige berichten die de aandacht trekken. De papieren pers hobbelt er achteraan en heeft het nakijken.
Een prettige avond toegewenst. Papier, internet, voetballen, de stad in, er is van alles mogelijk om een leuke zaterdagavond te creëren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten