BEIJUMBORG (139)

Kijk op Kerst (1)

In oktober zie je ze al in de regionale dagbladen en advertentiekranten: aanbiedingen voor busreizen naar een Duitse kerstmarkt. Oldenburg, Bremen, Düsseldorf, Keulen….dat zijn zo wat van de bestemmingen. In een dagje rij je op en neer, je ziet nauwelijks iets van de binnenstad van de bestemming (wat trouwens bij sommige Duitse bestemmingen geen gemis is), wordt afgezet bij een plein met daarop tientallen houten, ogenschijnlijk wat gammel in elkaar gezette kraampjes terwijl de geur van Glühwein en Bratwust je al tegemoet slaat.

 Jaren geleden bezocht ik eens de kerstmarkt van Heidelberg. Ik moest daar voor mijn werk zijn, en had even een uurtje of twee over. Ik dronk er een glaasje Glühwein, at er een broodje Leberkäse of zoiets en kwam met drie soepkommen thuis, waarop de namen van mijn dochters geschilderd waren. Best sfeervol, daar in dat romantische stadje Heidelberg.

Enkele jaren daarna bezochten mijn wederhelft en ik een tentoonstelling over het werk van de Italiaanse schilder Caravaggio in Düsseldorf. De tentoonstelling viel wat tegen: er was veel ‘tweederangswerk’ of gekopieerd werk te zien. Gelukkig had men wél mijn favoriete schilderij van deze schavuit (want dat was het: hij veroverde menig vrouwen- en mannenhart, streed vele duels uit, doodde zelfs een tegenstander, moest daarvoor op de vlucht, en stierf uiteindelijk in een hutje bij het strand van Viareggio) in de collectie opgenomen: we hebben er zeker een half uur naar gekeken. En daarna was het tijd voor de kerstmarkt van Düsseldorf, die op een terrein tussen vele snelwegen in de binnenstad van de hoofdstad van Nordrhein-Westfalen werd gehouden. Ajajajaj: vreselijk was het er: bier en Schnapps, vette kost, ‘gezonde thee’, de allerergste snuisterijen. Het kon ons allemaal totaal niet bekoren.

Jongstleden zondag liep ik in Berlijn met een oud-collega, en kwamen we op de kerstmaakt naast de Kaiser-Wilhelm-Gedächtniskirche terecht. Jullie weten het vast: dat is die kerk, waarvan vrijwel alleen de toren is overgebleven die als een holle kies symbool voor het vernietigde Berlijn staat. We stonden even stil bij het sobere monument voor de slachtoffers van de aanslag met een vrachtwagen op deze kerstmarkt in 2016, maar vrijwel iedereen om ons heen liep daar met een wijde boog omheen, snel op weg naar wild en gebraad, drank en vertier.

De dag daarna reden we met de trein terug naar Nederland, en omdat de middag al een eindje gevorderd was stapten er ook vele Oosterburen in de door stakingen ernstig vertraagde treinen. Een gigantische dranklucht vulde de coupé’s, luid pratende (zeg maar gerust: schreeuwende) mannen en vrouwen maakten het er niet echt gezelliger op. Hannover, Bremen, Oldenburg: de dronken meute veranderde telkens van samenstelling, maar het bleef een dronken meute.

En gisteravond (dinsdag) het bericht dat er weer iemand ‘los’ gegaan was op een kerstmarkt: dit keer op de grootste van Europa - naar het schijnt: in het Franse Straatsburg. Ik kon de gedachte niet verdringen toen ik dat laatste afschuwelijke nieuws hoorde: ‘verlos ons eeuwig van de Kerstmarkten, Heer’.  En over twee weken is het Kerst.

Han Borg