COLUMN UIT LEWENBORG (124)

Opstartproblemen

Een heel jaar ligt er weer voor ons in het verschiet. Eerst wil ik al mijn lezers een heel goed 2019 wensen.

Sta je er weleens bij stil zo aan het begin van een nieuw jaar wat je allemaal achter je hebt gelaten? Ongewild of niet…
Ik wel en dan besef ik dat ik weer heel vrienden en kennissen heb verloren aan de dood. Misschien dat ik daardoor last heb van opstartproblemen. Gewoon dat het leven niet altijd één groot feest is. De sjeu is er even af. Bah, wat klinkt dat toch depri zeg. Zo ben ik eigenlijk totaal niet. Ik voel me dan ook niet mezelf. Het zal wel komen door slaapgebrek, zo spreek ik mezelf moed in. De enorme harde knallen van voor, tijdens en nu nóg breken mij op. Iedere keer bij zo’n idiote knal springt mijn hond boven op de kat om hem te beschermen en dat gebeurt dan uiteraard net als ik slaap of geconcentreerd aan het tikken ben op mijn laptop. Het gekke beest is er doodsbang van en trilt vervolgens meer dan een uur bijna uit elkaar van ellende. Hierdoor was er afgelopen week dan ook geen column van mijn hand.

Inmiddels leven we al een week in het nieuwe jaar en natuurlijk ben ik bezig met afspraken te plannen om mijn boek “ontsnapt aan de dood” te promoten en signeersessie, meet & greets en lezingen her en der te krijgen. Het gekke is, ik ga gewoon het land door reizen de komende tijd. Dat is best wel tof. Heb je de recensies al gelezen over mijn boek? Nee, nou je vindt ze allemaal >>hier<< 

Dit allemaal geeft mij weer moed om er vol tegenaan te gaan! De ontzettend spontane gesprekken die er telefonisch ontstaan, laten mij glunderen. Zo’n dag doet mij goed en als ik dan later op de avond naar het nieuws op de televisie kijk dan springen de tranen in mijn ogen als ik het zie van die containers die in zee terecht zijn gekomen net in het nieuwe jaar. Dit met alle gevolgen van dien…
Ten eerste zeer slecht voor de zeedieren, de natuur en de zee waarin vissers ons vis proberen te vangen. Laten ze maar geen container in het netten krijgen, dan zijn de rampen ook niet te overzien. Met andere woorden de eerste natuur/milieuramp is alweer geboren. Deze zal nog lang voor problemen gaan zorgen. Zo’n container die zakt tot op de bodem en dan na een hele lange tijd verroest en dan opengaat. Nee mensen, dit is écht erg! Momenteel gaat mijn hart uit naar alle vrijwilligers en het leger, die de troep zo goed mogelijk opruimen. Alleen het is dweilen met de kraan open, vanwege eb en vloed. Is het eb, dan lijken de stranden zo goed als schoon en bij vloed stromen er weer nieuwe ladingen de stranden op. 

Gelukkig heeft de rederij ook zo haar verantwoording genomen en mensen ingeschakeld met de juiste apparatuur om de containers op te sporen en ze dan te kunnen bergen.
Laten we hopen dat deze ramp niet nog jaren voortduurt, want de zee wordt al vaak een plasticsoep genoemd.

2019©Vlindertje73