MET EEN THUISBRENGERTJE NAAR HUIS RIJDEN

Het is niet speciaal Beijumnieuws maar wellicht vindt de lezer het interessant. Er zijn meer mensen met een auto en het kan zomaar zijn dat de automobilist-lezer er iets in herkend.

Of de duivel er op de een of andere manier mee speelt, de Beijumblogger kreeg de afgelopen pakweg drie maanden drie keer een compleet lekke band. Dusdanig dat de banden niet meer te herstellen waren. Omdat hij een grote gastank achter in de auto heeft, is het niet handig om daar ook nog eens een reservewiel in te vervoeren.
Maar misschien is dat toch wel een idee.

Na twee keer een lekke band in november te hebben gehad, was het gisteravond weer raak.
Na een late dienst in de buurt van Appelscha te hebben gedraaid was na aankomst bij de auto de linker voorband zo plat als een dubbeltje. Dat had ondergetekende niet direct in de gaten maar na pakweg 250 meter wel. Hobbel hobbel.

Anderhalf uur wachten op de ANWB. Het is weer kapotte accu-tijd, want winter en daarom duurde het zo lang voordat er hulp kwam.

Een aardige ANWB-er was bij aankomst vriendelijk en hulpvaardig. Een nog goede achterwiel werd op de plek van de lekke band gezet en achter werd een gele zogenaamde thuisbrengertje geplaatst (die schijnen niet als voorwiel te mogen worden gebruikt).

Met tachtig, negentig kilometer per uur vanaf Friesland naar Beijum terug rijden, al te hard schijn je er niet mee te mogen rijden.
De blogger kreeg een zak mee waar het thuisbrengertje in past en waarin die gratis terug te sturen is.
Altijd handig, zo'n ANWB lidmaatschap.

Kwart voor drie in het holst van de nacht thuis.

En nu voor de derde keer in drie maanden mag ondergetekende achter een nieuwe/andere band aan.

(in verband met de pech kan het zijn dat vandaag, vrijdag, berichten later online komen)