BEIJUMBORG (125)

TV-kijken: we doen het allemaal wel eens. Net als midget-golfen of een spelletje Risk. De lezers zullen nu denken dat de columnist gek geworden is, of op zijn minst overspannen. Dat laatste heet tegenwoordig trouwens een burn-out – heel modern!

Nou, overspannen ben ik zeker niet. De weldadige rust van het pensioen begint na een maand of vier ‘wennen aan de nieuwe status’ op me neer te dalen. Ik had me voorgenomen om in deze maanden zoveel mogelijk bij de deur te blijven, dat wil zeggen: lekker thuis, in Beijum. En dat lukt me aardig, hoewel het ook wel fijn is om af en toe eens iemand op te zoeken, of een tentoonstelling elders in het land te gaan bekijken.

 Zo was ik afgelopen zaterdag in Amersfoort, en zag daar een tentoonsteling van een Nederlander die als kunstenaar enorme successen had in Italië: Caspar (of Jasper: daar zijn de geleerden het niet over eens) van Wittel. Nou kennen Italianen de letter ‘w’ nauwelijks, en als ze hem moeten uitspreken, dan klinkt dat zo ongeveer als ‘woe-woe-woe’…wanneer ze het hebben over www. Van Wittel werd dus Vanvitelli: zulke simpele oplossingen zijn heel gewoon in dat prachtige land. Deze Gasparo Vanvitelli maakte stadsgezichten: schilderijen van de mooiste plekjes van o.a. Rome en Napels, die gretig aftrek vonden bij toeristen en bij de Romeinse adel.

Je ontdekt zo dus weer iemand, waarvan je graag alles wilt weten. Op het internet blijkt gelukkig veel informatie te vinden, zoals over zo’n beetje alle onderwerpen waarover je iets wilt weten. Vroeger – toen er nog geen internet was - hadden we daarvoor encyclopedieën. En je keek nog wel eens naar een aardige documentaire op TV.

Sinds ik voornamelijk gebruik maak van mijn computer, iPad en mobiele telefoon voor communicatie is die TV een beetje in het slop geraakt. Misschien kijk ik er per dag een uurtje naar, en dan bijna alleen maar naar nieuws. Een enkele crimi (Flikken Maastricht) komt ook wel eens voorbij. Maar sinds ik ontdekt heb dat Netflix (betaal-TV) bestaat gaat de knop van mijn TV-toestel weer wat vaker op ‘aan’.

Dan kijk ik naar een prachtige serie als ‘The Crown’ (over de Engelse koningin Elizabeth II), en –sinds kort – naar een nieuwe serie: ‘Sex Education’. Je zult denken: wat een oude vieze man! Nou, dat valt best mee – er zijn in Beijum echt viezere mannen, vrees ik. Af en toe komt er post van een anonieme Beijumer voorbij, waarvan ik denk dat ze geschreven is door ‘De Vieze Man’ (die onvergetelijke rol van Kees van Kooten). Mocht je over Netflix beschikken (best duur, trouwens) dan kan ik je deze Britse serie echt van harte aanraden. Ik rol in ieder geval zelf af en toe uit mijn stoel van het lachen bij het zien van de avonturen van Maevi, Otis en Eric. Ongeschikt voor kijkertjes als die anonieme Beijumer...

Han Borg