BEIJUMBORG (131)

Langzaam maar gestaag veranderen de tuin en het groen daarachter weer in het paradijsje waarin ik al bijna 25 jaar woon. De hoge populieren die als décor voor dit alles dienen zijn nog niet gekapt,  terwijl ik dat wel verwacht had. Er staat een meidoorn halverwege tuin en populieren uitbundig te bloeien, en in eigen tuin belooft de appelboom weer een rijke oogst: zoveel bloesems als dit jaar zag ik zelden.

De andere kant van de medaille: nu al verdrogend gras. Er is de afgelopen periode van herfst, winter en voorjaar veel te weinig water gevallen om de gevolgen van de droge zomer van 2018 te bestrijden. Nu maar hopen dat het waterschap, waarvoor we net onze stem hebben gegeven, in staat zal zijn om het grondwater op een redelijk peil te houden. Want dat (zo heb ik tenminste wel eens begrepen) is ook nodig om onze huizen stevig te houden. In Roden zijn hierdoor namelijk al huizen aan het verzakken, zo lijkt het.

Het milieu…een abstract begrip, totdat het ineens in ons dagelijks leven verschijnt als bedreiging. Ja hoor: ik scheid mijn afval zoveel mogelijk, maar zou erg blij zijn met een mogelijkheid om plastics apart in te zamelen. Dat gebeurt in sommige streken in Duitsland al wel, dus waarom niet bij ons? Papier gaat in de papierbak, glas in de glasbak, oude kleren in de textielbak. Groen bij groen, grijs bij grijs. Alle kleine beetjes helpen, zeg ik tegen meneer Baudet. Die vindt dit namelijk onzin.

En zeker: ik zou 100x liever willen sporen naar Frankrijk waar ik vanaf volgende week een maand verblijf. Vliegen is milieuvervuilender, en de auto ook. Maar de trein op en neer naar Avignon is wel drie keer zo duur als het vliegtuig naar Marseille en de autorit Marseille-Avignon. “Ga dan niet”, zo hoor ik jullie zeggen. Maar ja: mijn lieve zusje, die in die contreien woont en haar bestaan als verhuurder van huisjes aan toeristen daar vindt, gaat een dorp verderop wonen, en haar nieuwe huis moet geverfd, van vloeren worden voorzien, van een keuken en van andere zaken waarvoor het handig is dat gepensioneerde broerlief een paar weken de Beijumse boel de boel laat. En zeg nou zelf: werken in de Zuidfranse zon heeft ook wel wat…

Ik houd jullie de komende weken op de hoogte van deze ‘werkvakantie’. 

Han Borg