MAANDAGOCHTEND (403)

Een toverstok en het rad van leven en dood.

Die ietwat zweverige associatie kreeg de Beijumblogger toen hij bovenstaande foto maakte.

Fantasieën, illusies, visioenen. Altijd leuk om op weg te dromen. Maar het is niet anders, we leven op de nuchtere klei van Beijum.

Het is toch maar gewoon een gemakzuchtige aso die het fietswiel naast een container heeft gedumpt. De gedachte die uiteindelijk kwam bovendrijven.

Zou dezelfde kwalificatie ook gelden voor degene die de op een doodskist lijkende doos bij de containers voor Winkelcentrum Beijum heeft gedumpt?

Zie afbeelding links. Het kan ook een uiting zijn van 'hallo, ik woon dan wel in een achterstandswijk, maar ik kan me best de aanschaf van een duur apparaat veroorloven hoor.'

Foto rechts. Het is weer de tijd van het jaar. We scheuren met ons voertuig en we trachten indruk te maken. Claremaheerd.

De lol ervan ontgaat ondergetekende. Wellicht heeft de regen van afgelopen nacht de remsporen van de aandacht tekort komende diarree-chauffeur alweer uitgewist.

Foto beneden, dezelfde kortste heerd in Beijum.
Zal dat een uiting van liefde en sociale inslag zijn?

Is het nou een vogelhuisje met een hartje als ingang?

Dit bericht begon met een afbeelding van een levenswiel en een toverstok. Het eindigt met een tingeltangeltje met hartje aan een lantaarnpaal.

Het is een ondoorgrondelijke wijk. Het heet Beijum.

Een prettige week toegewenst. Blijf vooral voor zover mogelijk gezond. Zo niet, dan nadert het onvermijdelijke wiel van leven en dood. Toverstok u in dat geval naar een illusionaire hemel. Met heel veel hartjes.