Afstand nemen
Als je geheugen je af en toe in de steek laat, dan komt dat meestal door een al wat gevorderde leeftijd. A.s. zaterdag hoop ik 63 te worden, maar of die leeftijd al invooed op mijn geheugen heeft weet ik niet.
Wél weet ik dat in het verleden doorstane chemokuren een negatief effect hebben gehad: dit zogenaamde ‘chemobrein’ maakt, dat ik bijvoorbeeld cijferreeksen die langer zijn dan vijf getallen niet zo goed meer onthouden kan. Vervelend, maar niet levensbedreigend.
Gisteren wilde ik een artikel opzoeken in de tijdschriften-app van onze Groninger universiteitsbibliotheek, iets waarvoor ik mijn toegangsnaam van de universiteitsmail en een inlogcode nodig heb. Die toegangsnaam is vrij eenvoudig: mijn oude personeelsnummer. Maar toen kwam het er op aan ook de inlogcode te produceren, en hemeltjelief: wat was dat ook alweer? Ik tikte er eentje in, maar nee: gelijk kwam er een bericht terug dat naam en code niet bij elkaar pasten. Nog eens een inlgcode geprobeerd. Verdikkie: nee!
Ik had nog één kans.
En ja: de uit de diepste krochten van mijn geheugen opgediepte code werkte wel, en zo kon ik bij dat artikel uit 1906 (!). Het ging over de geschiedenis van het Griekse eiland waar ik nu tijdelijk mijn dagen doorbreng. Het afstand nemen leek even heel letterlijk uit te komen, maar gelukkig: op het laatst liet mijn geheugen me niet in de steek. Tot over een week, lieve en aardige wijkgenoten!
Han Borg
Geen opmerkingen:
Een reactie posten