Zomergasten
Al jaren draait er in de zomer een programma op TV, waar ik vaak geboeid naar kan kijken. ‘Zomergasten’ heet het, en voor wie het niet kent: met behulp van fragmenten uit TV-series, documentaires, films en alles wat er nog meer te zien is aan bewegend beeld laat een geïnterviewde gast zien wat hij of zij belangrijk vindt in het leven. Sommige interviewers doen het goed, andere minder. De laatste jaren is Janine Abbring de interviewster. Ze is bekend van RTV Noord, en ze kan dit werk echt heel goed.
Soms zijn gasten onuitstaanbaar, soms zijn ze heel erg boeiend. Zo vond ik Hanna Bervoets, die zondag 4 augustus j.l. werd geïnterviewd, een boeiende gast. Ze is mediawetenschapper, en o.a. ook TV-recensent voor een landelijk dagblad geweest. Bij één onderwerp ging ik even rechtop zitten: Bervoets is lesbisch, valt dus op vrouwen en maakt daar geen geheim van. Nu ik dit opschrijf (het woord ‘geheim’) krijg ik alweer de kriebels. Zij en Abbring praatten even door over het begrip ‘uit de kast komen’. Dat laatste betekent –even simpel gezegd- dat je aan de buitenwereld laat weten dat je homoseksueel bent. Juist in het weekend dat de Canal Pride door Amsterdam getrokken is, is dat natuurlijk een interessant thema.
Bervoets vindt de term ’uit de kast komen’ een lastig begrip. Voor haar zou het zo moeten zijn dat homoseksualiteit gewoon geen thema van gesprek of schaamte (waarom zit je anders eerst ‘in de kast’, nietwaar?) zou moeten zijn. Ik ben dat hartgrondig met haar eens. Wil de lezer van dit blogbericht überhaupt weten of ik homo, hetero of bi ben, of misschien wel transgender (een man in een vrouwenlichaam, of andersom)? En wat mijn kinderen zijn? Wie er echt in geïnteresseerd is en me dat rechtstreeks zou vragen, krijgt daarop heus wel een eerlijk antwoord. Maar waarom laten we nog steeds mannen, vrouwen, kinderen ‘uit de kast komen’? Zou het niet veel fijner zijn als we niet oordelen, en ieder mens om zijn of haar eigen persoon waarderen?
En nu we het er toch over hebben: die Canal Pride zal mij niet als gast zien. De reden daarvoor is dat ik de commerciële kanten van deze parade slecht kan hebben. En ook vind ik het vervelend dat de media (met name de commerciële media) hun aandacht vooral richten op de buitennissige, meestal zeer schaars geklede (vooral) mannen, en niet op waar het werkelijk om gaat: dat je trots mag zijn op wie je bent, homo, hetero, bi of wat dan ook. De Canal Parade als varende poppenkast: aan de kant staan mensen zich te vergapen aan al die gekte, en hopen ondertussen misschien wel dat ‘het’ in hun familie niet voorkomt.
Laten we er nou gewoon van uit gaan dat ongeveer 5% van de Nederlandse bevolking overwegend niet-hetero is, en dat we er met ons allen (incusief die 5%) iets moois van moeten maken in dit land. Samen met onze lesbische buurvrouw, onze homoseksuele neef, onze transgender collega…en laat je zoon of dochter dus vooral zijn wie hij of zij is. Laten we er met ons allen een wereld van maken, waarin we niet meer bang zijn dat die lesbische dochter of homoseksuele zoon ‘uit de kast’ hoeft te komen, maar gewoon: er mag zijn. Met dank aan Hanna Bervoets en Janine Abbring.
Han Borg
Geen opmerkingen:
Een reactie posten