Dit zijn écht - wat je noemt - de donkere dagen voor Kerstmis. Ik kan me best voorstellen dat in de oertijd mensen bang waren dat in deze tijd van het jaar de zon definitief zou verdwijnen. Ergens rond half negen verschijnt het eerste daglicht, en om een uur of vier is het al bijna weer donker.
Maar het kan erger: ik reisde vroeger wel eens naar het Russische Sint-Petersburg voor mijn werk, en daar had je maar zo’n zes uur daglicht in deze tijd van het jaar. We lossen dat in Nederland op met het aansteken van kaarsen of kerstverlichting. Dat brengt gezelligheid, en als je dan ook nog een houtkachel hebt (ik behoor tot die gelukkigen), dan wordt het zowaar knus in huis.
In deze tijd van het jaar kan ik ook enorm naar sneeuw verlangen. Ik weet het: er zijn hele volksstammen die sneeuw haten, maar ik vind het gewoon mooi. Als hulpsinterklaas ben ik in vroeger jaren wel eens in een koets door de sneeuw van Zuidwolde naar de Dom Helder Camara-school gereden, maar ook dit jaar lijkt het alsof de witte wereld maar niet wil komen. Echte flinke nachtvorst bleef ook nog uit: zou er nog een ‘horrorwinter’ komen, of kwakkelen we ook dit jaar weer door tot aan de lente?
Binnenkort is het weer kerstvakantie. Nou heb ik sinds ruim een jaar permanent vakantie, maar ook dit jaar zal ik weer rond de Kerst mijn plannen voor volgend jaar gaan maken, en daarvoor tickets gaan bestellen. Anders dan in de afgelopen jaren wordt het in 2020 vooral Frankrijk, denk ik. De reden daarvoor is dat mijn daar wonende zus in haar nieuwe huis een appartement laat inbouwen, waar mijn broer en ik afwisselend gebruik van kunnen maken.
Heerlijk vooruitzicht! Een prachtige streek, uitstekende wijn, leuke stadjes...ik heb er nu al weer zin in. Maar eerst mag het van mij wel even flink gaan winteren.
Han Borg
Geen opmerkingen:
Een reactie posten