COLUMN UIT LEWENBORG (172)

Mijn lichaam in strijd met mijn geest.

Jullie kennen het vast wel. Dat je geest van alles wil, maar je lichaam niet. Het kan natuurlijk ook andersom zijn, dat je lichaam wel van alles wil, maar dat je geest zegt; ‘hé doe even rustig aan, wil je!’

Elke ochtend als ik wakker word, hetzij door het geblèr van mijn wekker of gewoon door mezelf en dit laatste komt niet zo heel vaak voor kan ik je vertellen, heb ik de grootste moeite om mijn ogen te openen, mijn benen te bewegen en op te staan. Mijn geest fluistert mij in dat ik nog maar even moet blijven liggen en een ander stemmetje wil dat ik juist wel op ga staan. De hond moet er uit en je wilde toch zoveel doen vandaag. Mijn pijnlijke lichaam wint het van mijn geest en ik zet mijn blèrende wekker nog even een kwartiertje vooruit. In mijn hoofd speelt zich een hele strijd af in dat kwartiertje, kan ik je verzekeren. Gék, word ik ervan! Ik wil dat en dat en dat allemaal doen vandaag, maar mijn lichaam is het daar niet mee eens. De algehele malaise was nog niet eens weg en nu hebben de fibers mij weer in hun greep, alles kost meer moeite. Hier kun je meer lezen over >>>Fibromyalgie<<<

Als na een kwartiertje het blérend ding weer afgaat, geef ik mezelf een denkbeeldige schop onder mijn reet en sta op. Strompel de trap af naar beneden, neem medicatie in, ga de koffie klaarzetten en dan neem ik Snoopy mee voor een wandeling. Tijdens de wandeling word ik een beetje wakker en bij thuiskomst glijdt de warme koffie goed door mijn strotje en verwarmd mijn koude lichaam.

Na de koffie word het toch wel eens tijd dat ik hier wat ga uitvoeren en doe dat dan ook. Elke dag een beetje en beetje bij beetje kan ik het hier dan aardig op orde houden. Maar je hebt ook van die dagen dat je niets uit kan voeren, terwijl je je heilig hebt voorgenomen élke dag wel iets te doen. Zoals jullie vast al wel weten heb ik veel mensen om mij heen en ook die moeten natuurlijk weleens aandacht en of hulp. Zoals ik hun weet te vinden met mijn problemen van willekeurige aard, weten zij mij ook te vinden met hun dingetjes. Aangezien ze dus altijd voor mij klaarstaan, hoort dat natuurlijk ook andersom.

Vandaag was dan ook zo’n dag waarin ik meer met een ander bezig was dan met mezelf. Ja, vandaag was ik voor een paar anderen een; klusjesvrouw, wasvrouw, telefoniste, maatschappelijk werkster, wandelmachine voor de hondjes, boodschappenmeisje en de kokkin.

Geen flikker in huis gedaan, maar toch druk bezig geweest, op de was na dan, maar ach die draait zichzelf wel schoon.

En zo zit ik nu dan aan een welverdiende borrel, terwijl mijn lichaam hevig tegen sputtert en trilt dat het een lieve lust is.
Morgen heb ik er mezelf weer mee… dus dat gaat een rustdag worden.

Ren jij jezelf ook weleens voorbij?

Proost!

2020©Vlindertje73