Eén van de meest rare woorden van de laatste jaren vind ik het woord “ophokplicht”. Dat is de verplichting om kippen en ander pluimvee binnen te houden bij de uitbraak van enge dierziektes. In sommige Europese landen geldt die ophokplicht nu ook voor mensen. Mijn zusje in Frankrijk kon nog net even boodschappen doen en ergens twee bestelde ramen ophalen, maar moest daarna verplicht in huis blijven, tenzij er zeer dringende zaken te doen zijn. Boodschappen doen mag nog net, maar dan wel met schriftelijke toestemming.
Blij dus dat ik uit Frankrijk weg ben, en weer in een land verblijf waar we allemaal gecontroleerd ziek mogen worden van onze minister-president. De commentaren op zijn ‘rede tot het volk’ afgelopen maandag waren in het algemeen zeer positief, maar het geheel van nonchalant geplaatste cd-boxjes, een portret van Thorbecke en hier en daar een archiefmap in het Torentje van de premier maakte op mij aanzienlijk minder indruk dan toen Joop den Uyl ons in 1973 vertelde dat het leven nooit meer hetzelfde zou zijn, toen hij ons toesprak tijdens de oliecrisis van dat jaar.
Hoe dan ook: we weten nu waar we aan toe zijn, in ieder geval voor de eerstkomende weken. Ik ben maar eens op Netflix gaan struinen naar een nieuwe serie, en heb net het eerste deel van een Spaanse thriller achter de oogjes: Toy Boy. De recensies waren niet best, maar ik vond de eerste aflevering best vermakelijk. Voor wie nog niet vaak naar Netflix keek: ‘The Crown’ is geweldig, en ‘Sex Education’ ook. Dat laatste vooral ook als je pubers in huis hebt die meekijken….
We raken dus niet opgehokt, en hopelijk ook wat minder opgefokt zoals vorige week, toen de WC-rollen niet aan te slepen waren. Hier liggen ook nog wat metertjes ongelezen literatuur, stapeltjes kranten enzovoort op me te wachten. Social media vormen een ideale koppeling naar buiten, zeker ook naar mijn oudste dochter die zich met haar a.s. echtgenote nu nog in Zuidoost-Azië bevindt. Vietnam zijn ze vanmorgen ‘ontvlucht’ op advies van ons ministerie van Buitenlandse Zaken, nu in Bangkok zoekend naar een goede en niet al te dure verbinding naar Schiphol. Zelf zat ik ooit eens een week compleet vast in een ander land (Griekenland, 1974), maar dat is weer een heel ander verhaal…
Laat me besluiten met de wens dat ook alle zzp’ers in Nederland een redelijke vergoeding voor ‘gederfde inkomsten’ tegemoet mogen zien, net zoals de multinationals als KLM/Air France. Sterkte mensen, en extra veel dank aan iedereen die in de zorg werkt!!
Han Borg
Geen opmerkingen:
Een reactie posten