BEJUMBORG (147)

De inspiratie moet deze keer echt uit mijn tenen komen, en daarom wordt het ook een korte column.

 Dat heeft verschillende redenen. Eentje daarvan is, dat ik me een beetje minder lekker voel. Niemand weet of dat een milde corona is, of tóch een gewoon griepje. Controle vindt er niet plaats, vanwege het beleid om maar heel weinig te testen. Vreemd: het zou best handig zijn om te weten wie er al aangetast zijn, en wie niet.

Tweede reden is dat het in deze periode altijd even moeilijk is, omdat ik terug moet denken aan een tweetal gebeurtenissen die inmiddels al zestien jaar achter me liggen, maar die toch diepe indruk op me gemaakt hebben en blijven maken. Eind maart 2004 verloren mijn kinderen hun beide oma’s, en wij onze respectievelijke moeders – beide zeer plotseling, gestorven aan een infarct. Het leven en de dood kunnen soms zo wreed zijn….

Ik hoop dat de lezers het me vergeven, maar meer zit er even niet in: volgende week beter. Heb elkander lief, houd afstand, blijf zo mogelijk gezond! 

PS: ik heb corona, volgens mijn huisarts.

Han Borg