BEIJUMBORG (167)

Uitgaan

Eén van de vele zaken waarin we ons de afgelopen maanden hebben moeten beperken is deelnemen aan het uitgaansleven. Nou ben ik geen regelmatige kroegganger, dus dat onderdeel mis ik niet zo erg. Maar vorige week woensdag wilde ik met een vriendin na afloop van een filmvoorstelling (daarover hieronder meer) nog even wat drinken, en we besloten een terras op de Grote Markt op te zoeken. 

Het eerste wat ons onder de neus werd gedrukt was een papiertje waarop we moesten invullen of we niesten, of we een huisgenoot met Covid-verschijnselen hadden, een telefoonnummer en een mailadres enzovoort. Dit om een bericht te krijgen, als één van de andere terrasgangers (iedereen zat op ruim twee meter van elkaar, trouwens) besmet zou zijn. Ik begrijp de maatregel, maar vraag me gelijk af waar die papiertjes bewaard worden, voor hoelang, en of ik niet ongevraagd een aantal zaken op mijn mailadres krijg toegestuurd. Heb het netjes ingevuld, daar niet van…

De film zelf was in het Forum. En voordat de vaste criticus van mijn column weer zegt dat ik een volgevreten egoïst ben, die zich niet aan de regels wenst te houden: tussen de bezoekers zat meer dan genoeg ruimte. We zaten immers met tien mensen in een zaaltje met honderd stoelen. Over die criticus: u ziet niet alles wat er aan reacties op o.a. deze column binnenkomt, lezers. De Beijumblogger filtert er - mijns inziens geheel terecht – de ergste vuilnis uit. Wat je allemaal wel niet naar je hoofd geslingerd krijgt: u wilt het écht niet weten. 

Tommy Wieringa schreef het onlangs zo treffend op: je hoeft niet alles te zeggen of te schrijven wat je denkt, en je hoeft zeker niet alles plompverloren op de social media te gooien. Ook ik verzwijg wel eens een mening, gewoon omdat me dat verstandig lijkt. 

 

Concerten: ook zoiets. Een volgepakte concertzaal zit er voorlopig niet in. Vreselijk voor de musici, die er hun brood mee moeten verdienen. En voor het publiek, dat graag naar het NNO, Bløf of Thomas Berge zou willen. Die laatste zou ik trouwens even uit mijn concertprogramma schrappen, sinds hij zich heeft aangesloten bij de zogenaamde ‘influencers’, die van mening zijn dat we de overheid weer onder de duim moeten krijgen, en niet het Covid-virus. DIT IS EEN MENING, beste criticus (m/v). Had ik die ook voor me moeten houden? Nou: de vrijheid van de columnist gebruik ik dan toch maar even om die mening hier kenbaar te maken. 

 

En dan het voetbal. Ik mag graag een wedstrijd van de FC bijwonen, maar peins er niet over om dat in deze tijd te doen. Ook al heeft de stadiondirectie alle maatregelen genomen om de afstand tussen de toeschouwers in stand te houden, die massale brul bij een doelpunt laat ik liever aan mij voorbijgaan. Wat er onlangs in de Kuip gebeurde was een bewijs voor de stelling dat voetbal en stilte onverenigbaar zijn. 

Uitgaan: het is even moeilijk in Covid-tijd

Han Borg