De kogel is door de kerk
Eigenlijk weten we niet zo goed waar die vreemde uitdrukking vandaan komt. Sommigen denken dat een gebeurtenis tijdens de 80-jarige Oorlog hiermee te maken heeft.
De Spanjaarden schoten immers zelfs kanonskogels naar kerken, en bij het beleg van Haarlem (in 1573) zou zo’n kogel dwars door de Sint Bavo-kerk gevlogen te zijn. Dat werd door de Haarlemmers als een bewijs gezien van de grofheid van de Spanjaarden: als die al op kerken schoten, dan was dat wel zo ongeveer het allerergste wat men de bevolking (en de religie) aan kon doen. Wat dat nou te maken heeft met de huidige betekenis van deze uitdrukking (‘iets is definitief beslist’), dat vertelt dit verhaal dan weer niet.
Zelf heb ik nergens op geschoten, laat staan dat ik een kerkgebouw heb aangevallen. Maar ik heb wél een beslissing genomen, namelijk: om Beijum te verlaten. Sommigen zullen denken: ‘gelukkig: dan zijn we die lastpost kwijt!’, en anderen maken misschien zelfs een rondedansje omdat ze een lekker potje kunnen gaan zeuren over ‘geweld in de wijk’, waar ik dat in mijn columns vaak probeerde te relativeren. Beijum is gewoon een prachtwijk, waar het goed toeven is, voor mensen van (bijna) elke leeftijd. Je kunt er ook heel goed oud worden, maar nu ik alweer twee jaar met pensioen ben wil ik zelf toch de komende jaren wat meer van het stadse leven gaan genieten.
Als je dat laatste wilt, dan is het handiger om dichterbij die (binnen)stad te wonen, en toen ik vorig jaar zomer in het ziekenhuis lag met een defect aan mijn hart bedacht ik me dat ik nu maar eens die keuze moest gaan maken. Graag maak ik plaats in dit grote huis, waar ik alweer ruim 26 jaar woon (waarvan de laatste vier jaar single), voor een gezin met jonge kinderen. Ik hoop dat ze er net zo gelukkig worden als wij dat waren, toen ons gezin hier nog compleet was. Nu mijn kinderen allang de deur uit zijn, en mijn echtgenote helaas ‘uit de tijd gekomen is’, is de situatie zo veranderd dat ik de stap naar een leven in een appartement ga zetten.
Op niveau gaan wonen, zo zou je het kunnen benoemen. Ik zocht en vond een mooi appartement van ruim 100m2, nog redelijk betaalbaar en met een uitzicht waar geen Beijumse woning aan kan tippen, namelijk: echt over de hele binnenstad van Groningen. Alle torens zijn in zicht, want ja: straks zit ik op de dertiende verdieping van een complex in….. Paddepoel-Zuid. Dat stukje van de stad is de laatste jaren gigantisch op de schop gegaan, en ziet er heel keurig uit. Bovendien is het vanaf mijn woning straks maar negen minuten fietsen naar de Martinitoren, ligt het grote winkelcentrum van Paddepoel zo’n beetje om de hoek en kijk ik uit op de plek, waar mijn echtgenote en ik ons leven samen zijn begonnen. De cirkel is (bijna) rond, zogezegd.
Vanzelfsprekend zal ook deze column over enige tijd ophouden. De Beijumblogger en ik spraken af dat ik tot drie maanden na mijn verhuizing nog bijdragen zal blijven leveren, maar daarna is het ‘Schluss’, over en uit! Mijn critici zullen nog even geduld moeten hebben, maar het einde van mijn columnistenbestaan is écht in zicht…
Han Borg
Geen opmerkingen:
Een reactie posten