“Het kan je buurman wezen”, zo schrijf ik aan een schoondochter die zich verbijsterd toont over het hooligangedrag van Nederlanders in haar stad Utrecht. Er schijnen keurige huisvaders (en misschien ook wel even keurige huismoeders) te zijn, die getooid met een hoody en een mondkapje en gewapend met stokken, messen en stenen optrekken tegen politieagenten, journalisten en ME’ers. Die winkels plunderen, ziekenhuizen (!) aanvallen.
Nederland is behoorlijk in de war. Of -om het op zijn Gronings te zeggen – in toeze. Man, wat een boudel! De commentaren op de nationale treurbuis duikelen over elkaar heen. Peter R. de Vries, die zegt wel begrip te hebben voor degenen die zich nu overgeven aan geweld. De burgemeester van Eindhoven, die het heeft over een burgeroorlog. Sociologen, psychologen, programmamakers en Paul de Leeuw-types (die laatste mag van mij trouwens onmiddellijk stoppen met zijn presentatie van het programma Op1: hij is volkomen ongeschikt daarvoor): iedereen heeft een opinie klaar. En – ik moet eerlijk zijn – ikzelf ook.
Afgelopen zondag legden demonstranten bloemen neer bij het Van Randwijkmonument in Amsterdam, om daarmee te protesteren tegen de maatregelen die we nu weer opgelegd hadden gekregen. Vooral de avondklok is deze mensen een doorn in het oog. Maar als je de tekst op dat beroemde monument leest, dan weet je dat de ‘vreedzame bloemenleggers’ het precies verkeerd begrepen hebben. Daar staat namelijk: “een volk dat voor tirannen zwicht/zal meer dan lijf en goed verliezen/dan dooft het licht…”
Prachtig woorden, maar als we met ons allen zwichten voor het tirannieke geweld van die hooligans, dan zullen we inderdaad ons lijf en goed verliezen, en dan dooft het licht in dit land.
Stel dat die avondklok helpt om de ziekenhuizen wat minder vol te maken, en de IC’s weer op een ‘normale’ bezetting brengt: dan ben ik blij dat we die maatregel even een paar weken moeten ‘slikken’. Zelf heb ik er totaal geen last van, moet ik eerlijk bekennen. Maar goed: jongeren van 20, 25 jaar willen ’s avonds natuurlijk graag de hort op (om aan de knellende, tirannieke banden van hun ouders te ontkomen?) en ja: dat gaat nu even niet. En ook mag je in het weekend niet meer rellen bij de voetbalstadions, de supporters van je tegenstanders in elkaar meppen…allemaal even verboden door die ‘tirannieke’ overheid.
Waar rellen, opstootjes, demonstraties en uiteindelijk openlijk geweld toe leiden zagen we al in 1789: de op zich te rechtvaardigen bestorming van de Bastille in Parijs leidde tot een periode van ware ‘volksterreur’, waarin de guillotine overuren draaide, omwille van de wraak van het volk op de bestuurders. Lodewijk XVI en zijn Marie-Antoinette konden er (kort) over meepraten….
Stop het geweld, stop de stompzinnigheid, en wees gewoon weer lief voor elkaar.
Han Borg
Geen opmerkingen:
Een reactie posten