VERHALEN VAN SASSEFRAS (20)

 De magie van sneeuw

 

Kun je je het nog herinneren hoe blij je als kind was bij het zien van de eerste sneeuw? Hoe magisch maagdelijk wit de grond was, het zien van vogelpootjes in de sneeuw. De takken van de bomen wit, een koude bries, een spelende hond. Sleetje rijden, sneeuwballengevecht, het maken van een pop. Even niks anders dan betoverd zijn door de sneeuw, ontspannen als een klein blij kind, die ondanks de rode wangen van de kou, schaterlacht. Wat mij betreft; laat de buien maar komen.

Gewoon omdat ik er blij van wordt, hieronder wat dichtregels en plaatjes over sneeuw.

 

Het landschap ligt verkleed,
in een glanzend wit gewaad.
Smetloos schoon en glad gesmeed,
alsof 't ter bruiloft gaat.
Grillig grijpen witte takken,
zich doelloos aan de verte vast.
Een druppel die zich loom liet zakken,
hangt bevroren aan een bast.
Een felgekleurde zonnepracht,
weerkaatst het witte land.
Geen enk'le parel bracht,
zo'n puurheid ooit tot stand.
Schitt'rend in de vele stralen,
afkomstig uit een blauwe lucht,
laat de zon het landschap pralen.

 

Aline van Lagen

 

Langzaam open ik de gordijnen
en aanschouw een feeëriek tafereel:
een betoverend mooi landschap
valt mij deze ochtend ten deel.
Even vergeet ik de problemen en zorgen
door dit adembenemende mooie begin van de morgen.
De dauw,
voor even gevangen door de kou.
Ach, was er maar iemand die de tijd stoppen kon,
dan zou dit sprookjeslandschap niet verdwijnen door de zon.
Jammer genoeg is niets blijvend in dit leven,
dus ik geniet ervan, zolang het mij is gegeven!

Helena Schoutens