Ze vertelde wat voor 'merk'honden het waren, maar dat is deze blogger weer vergeten.
Bazinnetje met twee hondjes aan de wandel in de Froukemaheerd.
Zie foto. Vaak moeten dit soort foto's steeds overnieuw gemaakt worden omdat de hondjes zo eigenwijs zijn om niet naar de fotograaf te willen kijken.
Om nou te fotograferen als ze je de kont toekeren is niet zo geslaagd voor deze serie.
Maar dit, foto, ging vrij snel direct goed.
Twee gestroomlijnde hondjes, lijkt het wel. Allebei aan een groene lijn, keurig opgevoed, zo te zien.
Er wordt wel eens door jonge ouders verkondigd dat je beter twee kinderen kunt hebben dan een, simpel om het feit dat de twee kids dan samen kunnen spelen en vader of moeder even de handen vrij heeft, en de aandacht vrij.
Geen idee of dat ook voor hondjes opgaat. Misschien zijn twee exemplaren meer handenbindertjes dan dat je er maar een hebt.
Brengt deze blogger bij dit wereldberoemde gedicht in Nederland uit de oude literatuur:
Ik zit mij voor het vensterglas onnoemelijk te vervelen,
Ik wou dat ik twee hondjes was, dan kon ik samen spelen.
De oorsprong ervan is niet helemaal helder, het verhaal gaat dat het reeds in 1949 in een krant te Nederlands-Indië stond, lezen we hier
Geen opmerkingen:
Een reactie posten