Wij mensen kunnen wel wat, maar we hebben onterecht de neiging om op sommige diersoorten neer te kijken.Neem dit, foto's.
Een slak die ca anderhalf meter tegen een muur (in Beijum) is op gekropen.
Nou ja, kruipen, u weet wel.
Foto's zijn onlangs genomen, zomaar een muur in Beijum.
Foto links, tot hoe hoog is de slak gelopen?
Boven...screenshot...daar zit ie.
Trouwens, anderhalf meter?
Hoe lang zal een slak er over doen om anderhalve meter naar boven te kruipen-lopen-rennen?
Het is herfst. De tijd van vergankelijkheid, dood zoals u wil. Alles lijkt zinloos, al die bladeren die een half jaar geleden aan de vele bomen in de wijk gingen groeien...ze gaan weer vallen.
Van leven naar dood, wat is toch de zin van het leven op aarde?
Die vraag kun je zo zwaar maken als je wil.
Maar-wat-is-de-zin-van-dat-een-slak-tegen-een-muur-om-hoog-kruipt-in-Beijum?
Wat valt daar te zoeken?
Liefde? Genegenheid? Seks? Voedsel?
Niks van dat alles. Je zult maar slak zijn. Een compleet zinloos leven. Al horen ze wel weer bij ons ecosysteem, en ze vreten bladeren. Om flauw te eindigen, je hoeft verder niet op alle slakken zout te leggen.
Een uur extra vannacht, daarom ook nog even een mooi herfstbericht, zie onderstaande tweet van De Heerdstee, bijgevoegd.
Groep 1 heeft dinsdag een heerlijke herfstwandeling gemaakt en van alles gezien: bladeren, paddestoelen, eendjes, vogelhuisjes, lieveheersbeestjes, slakken, pissebedden, lange en korte takken en nog veel meer... pic.twitter.com/Sl9XfYyHbW
— De Heerdstee (@DeHeerdstee) October 28, 2021
Geen opmerkingen:
Een reactie posten