Aldus columniste Engelina uit Lewenborg.
Allertijden
De zon schijnt volop. Achter het glas is het goed toeven. Buiten lijkt het fris. Nevelsliertjes stijgen op vanuit de koude grond, vannacht heeft het voor het eerst deze decembermaand flink gevroren.
'Heb je de buitenkraan al afgetapt?'
De vraag ontsnapt me voor ik er erg in heb. Meestal denk ik niet aan zulke onbenullige dingen, daar heb ik mijn achterban voor. Die neemt deze lasten van mijn schouders zodat ik me bezighoud met belangrijkere zaken: Urenlang achter elkaar zin en onzin zitten tikken op mijn toetsenbord, zonder me te bekommeren om aardse problematiek.
Rolpatronen zitten in ons gezin degelijk vastgeroest. Zoals het hoort. Wij voelen ons daar goed bij, we kunnen op elkaar rekenen. Mijn man, het belangrijkste deel van mijn achterban, doet zonder tussenkomst van enig bemoeienis mijnerzijds, het zware werk, klusjes in en om het huis, hij stofzuigt, dweilt, zeemt de ramen en hij zet het kookwekkertje zodat ik weet wanneer het tijd is voor mij om mijn tikwerk te stoppen en achter het fornuis plaats te nemen. Ja, ik wil wel lekker kunnen eten, dus koken neem ik nog altijd voor mijn rekening. Het is eigenlijk het enige wat ik bijdraag aan de huiselijke beslommeringen. Het financiële deel, de administratie en de tal van boeiende huishoudelijke sleurklusjes doet mijn man. Ik slaap, kook, eet en schrijf.
Maar nu doorbreek ik dat patroon dus met mijn vraag.
Mijn man is onaangenaam verrast. Hij bromt binnensmonds een verwensing in een niet te verstane taal. Gecensureerd luidt zijn antwoord: 'Nee, schat, wat goed van je dat je me daaraan helpt te herinneren.' Vervolgens wijdt hij zich met verve aan het aftappen. Ik kijk toe, assisteer hem zelfs: in de vrieskou reik ik hem de aluminiumvellen aan ter bescherming van de leidingen. Het klusje is zo geklaard. Het voelt als een goede daad, ik ben licht trots op mezelf. Yeh, goed gedaan, Daan!
Vanwaar deze kentering in mijn behulpzaamheid?
Zal het te maken hebben met de tijd van het jaar? Heeft de decembermaand een positieve invloed op mijn sociale bemoeienissen?
De rest van deze zonnige winterdag houdt het me bezig. Het kan geen kwaad om iets geregelder buiten mijn comfortzone te treden, oprecht aandacht hebben voor wat om me heen gebeurt, wat vaker mijn moeder bellen, hulp bieden bij sleurklussen, me bezig houden met de financiële huishouding en interesse tonen in de werkelijke wereld om me heen. De balans herstellen in de verdeling van taken en bovenal een liefdevolle en warme basis creëren voor nu en de toekomst.
Het indringende langgerekte trrrrrrrr sleurt me weg uit deze zelfreflectie. Tijd voor koken.
'Schat,' roep ik naar mijn man: 'De volgende keer zet ik het kookwekkertje zelf wel hoor en dan mag jij een keer de aardappels opzetten.'
Kan liefde, licht en een vredeslied
alleen tijdens kersttijd bestaan?
Nee, allicht, natuurlijk niet
ik wil er altijd wel voor gaan
daarom stuur ik voor deze keer
geen vrolijke, vredige kerstwensen meer
mijn wens is om iedereen te verblijden
met vreugdevolle vredige allertijden
Geen opmerkingen:
Een reactie posten