Een vriendin van mij is op huizenjacht en uiteraard help ik haar met het zoeken naar het juiste huis. Nou ja, een appartement is hetgeen waar ze haar zinnen op heeft gezet. Niet te groot en niet te klein, gewoon voor één persoon. Het liefst instap klaar, want met twee linkerhanden kom je niet ver en ze wil andere mensen niet tot last zijn. Ik heb Funda ingesteld op haar wensen en die geeft regelmatig nieuwe huizen.
De huizenmarkt is werkelijk een gekte momenteel. De koopwoningen gaan vandaag de dag als zoete broodjes over de toonbank, denkbeeldig dan hé. De prijzen rijzen absurd de pan uit. Zo zijn verschillende huizen al verkocht voor een keer zoveel als dat men er ooit voor gegeven heeft. Waanzinnig, als starter een huis kopen blijkt een ware ramp. Je moet zoveel overbieden en dan vis je nog vaak achter het net. Huizen worden ook verkocht zonder tussenkomst van een makelaar en/of een expert, gewoon via via en soms zelfs ongezien. En dan heb je nog mensen die een persoonlijke brief bij hun geliefde toekomstige huis in de brievenbus stoppen, om zo goodwill te kweken. Het ergste is dat mensen dat zelfs doen na het lezen van een rouwadvertentie in de krant. Ga je dan niet een beetje heel erg over de scheef?
Zo ver gaat zij gelukkig niet, alleen is het wel zoeken naar een speld in een hooiberg. Neem nou vorige week. Een prima benedenwoning (op de foto’s) in de stad notabene. Wij vol goede moed daarheen en waren wat vroeg, dus al kletsend in de auto de tijd doorbrengen. Plots zagen we mensen uit het huis komen en twee minuten later liepen wij erheen. Geen deurbel, wel één of ander raar kastje aan de muur naast de deur, met cijfers. Na te hebben aangeklopt, vroeg ik haar of we dat cijferkastje misschien nodig hadden. Ze kijkt op haar telefoon het mailcontact met de makelaar na en al lachend zegt ze:
‘We moeten de deur openen via de telefoon, kijk dan!’ Ik kijk er eens naar en we drukken op de groene knop op haar telefoon, waar staat “open de deur” en zowaar de deur zoemde en zo stonden we in het halletje. Tje, ja, supersmal. Ik keek eens omhoog en zei dat ze al haar schoenen wel aan het plafond kon maken, zo hoog was het. We liepen de kamer in en de vloer stond bol en buiten in de muur zaten allemaal aardbevingsscheuren.
‘Dit gaat hem niet worden hoor,’ zei ik tegen haar en zeker niet voor deze prijs. Het was een vanaf prijs, dus naar beneden kan je niet. Je had ook nog eens online bieden, ik had er nog nooit van gehoord…
Na nog wat rond te hebben gekeken besloten we vanuit mijn huis contact met de makelaar op te nemen, dit omdat we nogal wat vragen hadden.
Thuisgekomen was haar humeur al op het nulpunt gekomen, echt teleurgesteld. Ze wil erg graag een eigen plekje en dat snap ik wel. Eerst schreven we de vragen op en daarna belden we de makelaar. Na drie keer rinkelen nam hij op en ik vertelde over onze bezichtiging en dat we vragen hadden.
‘Ik heb nu geen tijd, ik sta in de sportschool. Bel morgen maar terug.’ Daar zakte mijn broek dus van af!
Dus wij hebben een online bezichtiging gehad en de makelaar staat in de sportschool zich in het zweet te werken, in plaats van zijn potentiële kopers te begeleiden en zo beurt hij al sportende zijn geld.
2022©Vlindertje73
Geen opmerkingen:
Een reactie posten