GASTCOLUMN UIT LEWENBORG (258)

 Kilometers ver…

Potverdikkie! Wat is dát mooi! 😍

Ik wist 't wel, ben er opgegroeid, maar poeh soms vergeet je dat het nóg verder reikt dan dat je ogen kunnen zien.

Het platteland! 

Nog verder dan de horizon!

Mensen in de stad,  trek de laarzen aan en gaan.  

Voor 1 keer ... kijk naar de velden met uien, aardappels, bieten, koeien, schapen etc. Zelfs pompoenen. Puur NATUUR! 

Fuck alle wetenschappers, politici en media die hebben durven zeggen dat je óf voor de boeren óf voor de natuur bent. 

Echt ----> 🖕🏼  Misselijkmakende manipuleren achterlijke uitspraken! 

Vijf uur gereden over de Trekweg, Oudedijk, Middendijk en de Noordpolder. Door Roodehaan, Saaksum, Breede en Holwinde tot het puntje Silo Brands Den Andel.

In Baflo zag ik een plakkaat met de datum van vandaag en morgen. Zo kon ik ineens appels en peren plukken voor vijf euro. Eén tas VOL. 

Eigenlijk wist ik niet waar ik was, maar de moeder van de boer wist me dat te vertellen, nadat ik even van 't huuske gebruik mocht maken 😅.

Die vijf euro betaald in muntjes met stickers. Die had ik andersom op de ouderwetse stoof gelegd, dus de verrassing kwam pas toen ik weg was. 

De vriendelijke jongeman tussen de appelbomen kon nèt alles volgen wat ik vertelde over de krant en de loslopende blaffende waakhonden, dat ik de stoofpeertjes in het kastje ga doen voor onbekenden en dat ik eigenlijk aardappelen en uien zocht (Ik ben af en toe net zo'n aangestoken sterretjesstokkie... Sparkles all over the place 🙈).. hij begon te lachen en zei: ‘Wat leuk een boekenbieb maar dan voor eten. Een etenbieb.’  

‘Uhm... ja zoiets.’ 😅.

‘En?’ vroeg hij geïnteresseerd: ‘Hoe reageren de boeren eigenlijk op de kranten? Zijn ze er wel blij mee of ... ?’  

‘Tja... eerlijk gezegd heb ik geen idee. Ik heb er één gezien op een trekker. Hij liet weten dat boeren essentieel zijn en dat hij snapte waarom ik dit doe.’ 

‘Echt? Helemaal?’  (met mijn armbewegingen. Lol)

‘Ja! Helemaal, daarom ben ik een moestuin begonnen,’ zei hij. 

Meer hoefden we niet eens te zeggen daarover. 

De scenario's tussen WAT MOT DAT HIER!??!  En ... Wil je koffie? Hadden zich alleen maar afgespeeld in mijn hoofd.

De borden met "Eigen terrein" "Verboden toegang" en helemaal voor onbevoegden! Of "Betreden op eigen risico!" en "Hier waak ik!" had ik dan weer totaal niet van te voren bedacht en die kwam ik bijna overal tegen. 😖 

Naast de kraampjes met uien (UI-teindelijk wel gevonden!)  aardappelen en eieren, waren de brievenbussen ook vaak niet te vinden. 

Ik ben zelfs op een provinciale weg pontificaal gestopt toen ik dacht één te zien aan de rechterkant met blauw/wit/rode sticker erop. De tegenligger, heel dichtbij, bleek een politie auto te zijn, die voorbij raasde om direct rechtsaf te slaan naar de andere boerderij... en de brievenbus bleek... een prullenbak. 🥴 

Stel je voor dat ze me hadden aangesproken en ik doodleuk heel overtuigend zou zeggen: ‘Ik doe gewoon de post!’ en stampend door de modder linea-recta naar een prullenbak zou lopen. 🤣 Whahaha!  Bij het idee kwam ik al niet meer bij, nadat ik dus door diezelfde modder mét kranten weer terug naar de auto liep. 

Toch knap dat ik daar blijkbaar mocht stoppen en nóg knapper was dat ik toen wel m'n gordel omhad.

Paps mocht je dit TOEVALLIG lezen, ik heb 'm echt altijd om! Alleen tussen de brievenbussen bij opritten van boerderijen over weggetjes waar niemand rijdt, is het niet te doen... vast los, vast los.  

Die vrij en handrem en hernia maakte dat ik op de helft dacht... uhm… dit is handiger met iemand erbij. Lol! 

De boer die vanuit het niets nors met een hele zware emmer naar z’n vee liep,  kreeg een heel vriendelijk gezicht toen ik hem 2 kranten in z'n hand gaf met de woorden: "Ik kan de brievenbus niet vinden. Hier is de ANDERE krant, speciale editie voor de boeren." 

Hij keek naar de voorpagina en toen ik weer in m'n auto zat vroeg ie: "Ben je boerin?"    

‘Nee, ik ben een bezorgde burger.’ 

Oprechte glimlach, knikje én duim omhoog.  Hoppaaa m'n enige confrontatie was positief!! 💗 

Ik ben ook veel té vrolijk voor dit soort dingen. 

Zit in m'n eentje hardop te lachen en tegen mezelf te kletsen terwijl de regen door het raam tegen m'n gezicht aanslaat, oeps verkeerde raam open. De deur met twee handen vasthouden als je uitstapt, voor die kapot waait. De kranten waaien alle kanten op, maar niet met de wind mee. Goed vasthouden! Verwachtte echt ieder moment dat er zich een windhoos boven m'n hoofd zou vormen. En maar lachen,  want je voelt wel dat je leeft!  

Tot drie keer toe weglopen en full-stop, omdat de rode zakdoek aan m'n broeksriem tussen de deur geklemd zat. Daar moest ik wel het hardste om lachen. Je zou het maar gadeslaan, zittend aan je eettafel in je warme keukentje. 🤣 

Maar uitgewaaid, hongerig, overal lagen enkele aardappels in de geul langs de weg, maar geen te koop. Rechts nog een brievenbus en 't durp in. 

Welk dorp geen idee, ergens bij Middelstum. Zie ik vanuit m'n ooghoek dat er “HELP” op die omgekeerde vlag bij de boerderij aan de andere kant van het diep staat. Ja Hallo! Geen weg naar links!  Fck. En nu? Terug!!  Ja, zo duidelijk om hulp vragen en ik met m'n kranten vol info zal ff voorbij rijden?? Nope! Omdraaien... verderop over het bruggetje ... yep gevonden. 

Veehouderij. Krantjes en geluk dubbeltjes met stickertje Den Haag NIET OUWEHOEREN MET ONZE BOEREN! in de brievenbus gedaan.

Missie voltooid en ik kon naar huis.

Op dit kabinet kunnen we niet bouwen, maar de boeren zullen hopelijk áltijd, door weer en wind, voor heel Nederland blijven verbouwen!

Ik sta 100% achter de boeren. Jij ook?

2022©Sparkle