"IK DACHT DAT U ONS ZOU GAAN BERISPEN"

 

Ze keken de blogger die aan kwam lopen beteuterd en schuldbewust aan.

Hadden ze net geprobeerd twee kerstbomen in brand te steken, kwam daar zo'n grote
mijnheer aanlopen.

Eergistermiddag in het stuk groen dat tussen de Beijumkorf en de Bunnemaheerd in ligt.

Er lagen en er liggen de nodige kerstbomen langs de weg in Beijum, klaar om na pakweg drie, vier weken huiskamersfeer te hebben bewerkstelligd te worden afgedankt. Zie ook afbeelding links.

Wie is er niet jong geweest? De neiging om er een vuurtje van te maken door de vier jongens van ongeveer dertien jaar oud kon deze blogger zich goed voorstellen. 

Nee, het hoort niet, en het mag niet, maar toe maar.

In een oogopslag zag hij dat de twee bomen ver genoeg van de permanent aanwezige bomen weg lagen, op een open plek, dat een fikje niet gevaarlijk zou kunnen zijn. En hij zag de schrik in de ogen van het viertal.

In plaats van te gaan bulderen van 'waar zijn jullie nou in Godsnaam mee bezig' vroeg deze blogger belangstellend: lukt het een beetje jongens? En hij wenste hen veel plezier met hun kwajongensstreken.

Er verscheen opluchting in de ogen. Een van hen: "Ik dacht dat u boos zou worden en ons zou gaan berispen."

De kerstbomen kregen ze niet in de fik.