Even aan de wandel vanmiddag. Dat houdt in, de blogger zat en huisgenote duwde hem. Even naar de Kringloop, naar Plein Oost en via het Melsema-gebouw een stukje Groene Hart meepikken.
Uiteindelijk ging het via de Bentismaheerd weer naar huis.Terzijde wat staat het daar prachtig in bloei. In de hele wijk natuurlijk. Tel uw zegeningen Beijumers, Recreatiepark Kardinge, het Groene Hart, het Beijumerbos redelijk dichtbij.
Het kon minder, of nait tan.
Bij het Centraal Wonen project zag deze blogger een fauteuil te geef aangeboden staan.
Zou die tijdens de bui later op de middag even binnen zijn gezet? Zie afbeelding links.
Maar dan, zie afbeelding boven, vlakbij de stoel. Die zal vast niet uit het vlakbij gelegen Groene Hart zijn gehaald. Wellicht uit een Drents bos ergens.
Ligt het aan deze blogger? Aan zijn hersenen? Ziet hij daar een gezicht in het bovenste stuk?
Het heet pareidolie. Zie afbeelding rechts.
Vorig jaar had deze blogger er ook een keer 'last van.'
Verder hoopt hij normaal te zijn, al is het lastig vast te stellen wat dat wel niet inhoudt.
Nog een keer de uitleg over pareidolie:
Pareidolie is een psychisch verschijnsel waarbij men in alledaagse voorwerpen gezichten herkent. Dat komt omdat het menselijk brein nu eenmaal sterk geneigd is overal iets herkenbaars van te maken. Dit komt goed van pas bij het herkennen van vormen die op eventueel gevaar kunnen wijzen, zoals bijvoorbeeld het silhouet van een roofdier. Maar soms loopt ons brein een beetje te hard van stapel en ziet het verbanden of patronen die er niet zijn. Zo zien sommige mensen allerlei dieren in wolken of bijvoorbeeld een gezichtje in de maan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten