Zo af en toe brengt mijn autootje me nog in Beijum. Eigenlijk zijn er drie belangrijke redenen om er af en toe terug te keren. Allereerst mijn kapper: Gerrie de Boer. Gerrie woonde vroeger ook in de wijk, en wel dichtbij ons – in de Bottemaheerd. Als jonge knul begon hij een kapperszaak in het winkelcentrum, en hij heeft die zaak inmiddels uitgebouwd tot een heuse salon.
Nieuwtjes, wetenswaardigheden, columns en ontwikkelingen binnen de groenste wijk van de gemeente Groningen: Beijum!! Problemen om te reageren? Mail uw reacties naar BEIJUMNIEUWS@HOTMAIL.COM. Overname van artikelen en/of foto's door andere media toegestaan alleen met bronvermelding en na overleg met de beheerder. Kopij, tips en nieuwtjes ook graag naar BEIJUMNIEUWS@HOTMAIL.COM Een donatie schenken? IBAN: NL 14 INGB 0002 8314 89
donderdag 28 november 2024
RETOUR BEIJUM (2)
Door Han Borg
In de loop van de jaren heeft hij mijn krullenbol altijd weer netjes gekregen. Soms maakte ik een uitstapje naar een ‘barbier’, en dat doe ik nog steeds wel eens, vooral ook omdat mijn kapper daar net zo’n gezellige kerel is als Gerrie. Het kappersberoep vergt een uitstekende sociale vaardigheid, je moet met de klant mee kunnen denken, met haar/hem een leuk gesprek op gang weten te brengen en er ook nog iets moois van maken. Gerrie kan dat als de beste. We halen altijd herinneringen op aan de tijd dat ik nog in Beijum woonde. En -ik zal het niet ontkennen- we ‘roddelen’ ook nog wel eens over mensen die we allebei kennen. Nooit in slechte zin, hoor: we zijn allebei discreet en weten precies tot waar we kunnen gaan met die ‘roddels’. Ik hoop nog vele jaren bij hem terecht te kunnen.
De tweede reden is de onverwoestbare Bert, van de schoenmakerij. Bert heeft voor alles wat met kleding te maken heeft een oplossing en is bovendien een enorm aardige kerel. De bezoekers van winkelcentrum West zouden hem in zeer hoge ere moeten houden: je kunt bij Bert overal mee terecht. Zo was laatst het sluitbandje van het hoesje van mijn iPad stuk. Het is een compleet ‘afgedragen’ hoesje, ooit eens gekocht op het Griekse eiland Tinos. Ik ben er echter zeer aan gehecht, en Bert wist er met enkele trefzekere steken weer één geheel van te maken.
Tenslotte mijn oude buren, zowel in de Bottemaheerd als in de Jensemaheerd. Lieverds zijn het, met wie we veel lief en leed (en niet alleen het onze, maar ook het hunne) gedeeld hebben. ‘Een goede buur is beter dan een verre vriend’, zo luidt het gezegde. Ik kan het alleen maar bevestigen.
De volgende keer: was mis ik, nu ik niet meer in Beijum woon. Alvast een tipje van de sluier: het ‘dorp’ Beijum!
Leuk om weer je stukjes te lezen :)
BeantwoordenVerwijderen