Wat een prachtige dag was het vandaag. Niet alleen de zon die tot een uur of vier scheen was lekker, maar ook de geweldige onweersbui die daarna over de wijk trok. Na zonneschijn kwam regen. Vanmiddag trok ik in mijn eentje het Kardingepark in, het noord-oostelijke gedeelte om precies te zijn. Een man moet af en toe even alleen de natuur in, het contact met jagen en overleven is in deze geciviliseerde wereld té sterk naar de achtergrond verdreven. Je ziet, als je er oog voor hebt, de prachtigste dingen in het Kardingepark. Zo werd er een paard uitgelaten door een vrouwelijke berijdster. Of het de verkering was of een broer weet ik niet maar allebei reden ze, vriendelijk groetend, op weg naar Beijum. Het was een prachtig beeld tussen de paarde-bloemen. Of is het paardenbloemen? Schielijk dook ik op de grond. Auw mijn rug! Maar een mooi paard gefotografeerd met paardenbloemen op de voorgrond, ja dat kon ik niet laten. Dat moest gewoon even. Waarom heet een paardebloem trouwens eigenlijk paarde(n)bloem?
Het antwoord op die vraag staat zelfs niet in het Woordenboek der Nederlandsche Taal (WNT). Maar dat grootste woordenboek ter wereld meldt wel, dat gewestelijk ook andere planten die naam dragen, zoals de herfstleeuwentand, de margriet en het biggenkruid (!).
BeantwoordenVerwijderenPaarden zullen wel verzot zijn op het jonge blad. Ook mensen eten dat wel als sla.
Deze reactie is verwijderd door een blogbeheerder.
BeantwoordenVerwijderen