Het was een prachtige fietstocht (vv), je moet diagonaal door de stad heen om er te komen. Van rechtsboven op de stadskaart naar linksbeneden. Nee, het Zilvermeer lonkte niet, er wordt daar op borden nog steeds aangegeven dat er blauwalg in het zwemwater aanwezig is. Waarom de Hoornseplas, inderdaad het doel mijner fietstocht, altijd algenvrij is zou ik zo niet weten. Waarschijnlijk is er meer doorstroming, en zit het niet vast aan het Paterswoldsemeer? Maar goed. Langs het Heerdenpad zag ik een moeder met kind vroeggevallen kastanjes zoeken. Nee, geen foto, maar volgens mij nog nooit vertoond: kastanjes zoeken met 27 graden en onder de felle zon. Wat was het druk bij de Hoornseplas. Maar wat kun je er lekker zwemmen. Op de terugtocht naar Beijum, via de Paterswoldseweg, langs de Westerhaven, via het Noorderplantsoen naar de Korreweg en aansluitend het Heerdenpad, zag ik in genoemde plantsoen tientallen mensen, al of niet met een boek ter hand, ontsapennen bij het water liggen. Het geheel riep associaties op met het boek 'Het leven is vurrukkuluk' van Remco Campert. Het was trouwens helemaal een vurrukkuluke dag. En wat is het lekker om na een middagje Hoornseplas weer in het vurrukkuluke zonnige Beijum terug te keren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten