EEN HOND ACHTER HET RAAM

Om nog even bij honden te blijven, zie het bericht van vanochtend, deze foto werd vorige week op een middag gemaakt. Ondergetekende moest even in de Nijensteinheerd zijn en bij het verlaten van een woonhuis zag ik vanuit een andere raam de hond die u op de foto ziet naar buiten kijken. We keken elkaar ruim een minuut aan. Mag je het een verstandhouding noemen? Ik begrijp dat honden ook een soort van hersenen hebben. Wat een wereld van verschil. Ik weet niet of het dier droevig, verdrietig of eenzaam uit de ogen keek, ik neig er toe om de blik als neutraal te classificeren.  Maar ook een beetje verlangend, buiten is het veel leuker dan binnen. Zat ie op z'n baasje te wachten? Het is niet te bevatten wat er door zo'n kop heengaat, ik heb ooit ergens iets gelezen over dat honden geen tijdsbesef hebben. Zal het dan verschil uitmaken of het baasje tien minuten voor een boodschap de hort op is, of met een achturige werkdag bezig is? Ja, de hond zal het aan z'n of haar blaas voelen, de behoefte moet immers buiten gedaan worden en na acht uur wil je wel eens een keer. Zou een hond ook een mening hebben of over iets kunnen oordelen? Zou hij de man met een camera beneden gek vinden? Apart? Leuk? Zou hij ermee buiten willen spelen, of bewaakt hij liever het huis? 

 Wat een nieuwsgierigheid, wat zou ik het beestje graag even interviewen. Is ie een beetje gelukkig? Heeft hij een lief baasje? Hoe is het om de wereld in zwart wit te zien? (Ik begrijp ook weer dat honden geen kleuren kunnen waarnemen) Bij het bestuderen van de kop van het beestje valt het op dat de ene helft wit is en de andere helft lichtbruin. Maar wat er in dat koppie omgaat en ging? We zullen nooit weten wat deze trouwe viervoeter achter een raam van een huis aan de Nijensteinheerd te Beijum beleefde.