Do ist der Bahnhof!
Ja, wie herinnert
zich hen niet: de gebroeders Gé en Arie Temmes, die in 1985 (het
lijkt alweer een eeuwigheid geleden) de hoofdrollen speelden in de
TV-film “Wo ist der Bahnhof?”
Het is een film die je nog steeds op het internet kunt bekijken (https://www.youtube.com/watch?v=x67rym66tbs): de milde spot die daarin gedreven werd met de Nederlanders, die zo ongeveer allemaal in het verzet gezeten hebben tijdens de Tweede Wereldoorlog, heeft velen keihard laten lachen, waaronder ikzelf. Soms zou je willen dat de vaderlandse televisie nog van dit soort kwaliteitsprogramma’s had, maar goed: dat zullen komende generaties zeggen van de dingen die nu (anno 2016) op de kijkbuis vertoond worden.
Het is een film die je nog steeds op het internet kunt bekijken (https://www.youtube.com/watch?v=x67rym66tbs): de milde spot die daarin gedreven werd met de Nederlanders, die zo ongeveer allemaal in het verzet gezeten hebben tijdens de Tweede Wereldoorlog, heeft velen keihard laten lachen, waaronder ikzelf. Soms zou je willen dat de vaderlandse televisie nog van dit soort kwaliteitsprogramma’s had, maar goed: dat zullen komende generaties zeggen van de dingen die nu (anno 2016) op de kijkbuis vertoond worden.
Ik moest erg aan Gé
en Arie denken, toen ik vanmorgen op de fiets door onze mooie wijk
reed, en de route via het achterste parkeerplein van
Winkelcentrum-West nam. Na een flinke slalom tussen de
snelheidsverhinderingstangen door (mooi scrabblewoord) kwam ik uit
bij het hoofdfietspad dat dagelijks vele honderden, misschien wel
duizenden mensen richting de stad brengt, op het punt vlakbij de
splitsing naar de Hunze (via het tunneltje), ter hoogte van de
Sijgersmaheerd.
Aan het eind van dat fietspaadje staat een bord dat me nog nooit was opgevallen, maar nu wel - daar staan namelijk de namen van twee heerden op, die me bekend voorkwamen: de Bottemaheerd en de Sibrandaheerd. En ik moest echt even mijn ogen uitwrijven, want de pijl die naar die heerden wijst staat precies verkeerd gericht: daar, op dat punt, moet je toch echt naar links, en niet – zoals op het bordje staat – naar rechts, wil je bij deze heerden uitkomen.
Aan het eind van dat fietspaadje staat een bord dat me nog nooit was opgevallen, maar nu wel - daar staan namelijk de namen van twee heerden op, die me bekend voorkwamen: de Bottemaheerd en de Sibrandaheerd. En ik moest echt even mijn ogen uitwrijven, want de pijl die naar die heerden wijst staat precies verkeerd gericht: daar, op dat punt, moet je toch echt naar links, en niet – zoals op het bordje staat – naar rechts, wil je bij deze heerden uitkomen.
Waarheen? |
Zo dus ook dit
bordje. En dat brengt me eindelijk op het onderwerp van deze column.
Met de bewegwijzering in Beijum is het nog steeds treurig gesteld.
Vrijwel nergens wordt de hoofdroute aangegeven, niet voor auto’s,
laat staan voor fietsers en wandelaars. Nou hebben veel mensen
tegenwoordig een gps-systeem op hun mobiele telefoon, maar dat
systeem raadplegen terwijl je met 20 km/u op de fiets zit is nou ook
niet echt verstandig. Veel van mijn fietsende gasten raken
letterlijk de weg kwijt in Beijum, en ik zou dan ook best eens willen
pleiten voor een veel betere bewegwijzering in onze wijk. Kent iemand
van de lezers betere voorbeelden in onze mooie stad? Of is het overal
zo treurig als bij ons?
En nu ik toch aan
het klagen ben: het faunatunneltje bij het begin van de Emingaheerd
is nog steeds alleen maar geschikt voor vissen en kikkers: bij een
beetje regenval staat het onmiddellijk onder water, en dat kan toch
echt niet de bedoeling zijn. Dus gemeente Groningen: maak dat nou eindelijk eens voor elkaar en fix het!!!
Ik wens alle lezers
van de Beijumblog een mooi begin van het nieuwe seizoen van deze
blog.
Han Borg
Han Borg