FOTO'S UIT DE WIERSHOECK- EN SCHOOLTUIN (293)

De hoornaar was de afgelopen weken negatief in het nieuws. Fietsers werden door hoornaars aangevallen en gestoken. Hun nesten werden daarom vernietigd. Maar ook nesten van hoornaars die niet agressief waren zijn vernietigd en dat is jammer.

De hoornaar is een indrukwekkende verschijning. Hij (of beter gezegd “zij”) kan tot 4 cm groot worden, want alleen de koninginnen worden zo groot. De werksters zijn 18 tot 25 mm groot en de mannetjes tot 28 mm. Ze zijn dus veel kleiner dan de koningin, maar het zijn toch nog steeds forse en voor velen angstaanjagende insecten. Dat laatste is echter (meestal) onterecht. De hoornaar valt over het algemeen de mens niet lastig. In tegenstelling tot de veel bekendere “papierwespen” is de hoornaar niet geïnteresseerd in zoetigheden. Op het terras zal je de hoornaar dan ook niet gauw zien. De werksters jagen op allerlei insecten, die vervolgens worden ontdaan van de niet bruikbare (niet voedzame) delen. Het deel dat overblijft wordt fijngekauwd en naar het nest gebracht als voedsel voor de larven. Volwassen hoornaars zijn “vegetariër”, ze eten geen dierlijk voedsel meer. Ze voeden zich met suikerrijke plantensappen.

Dat deed de hoornaar ook die ik dinsdag fotografeerde op de Kinderwerktuin. Ze kwam steeds weer terug naar de beschadigde stengel van een zonnebloem. Het is heel goed mogelijk dat ze zelf het buitenste deel van de stengel met haar sterke kaken heeft verwijderd. De hoornaar stoorde zich minder aan mijn aanwezigheid dan aan die van enkele ‘gewone’ wespen, die ook wel houden van suikerrijke plantensappen. De hoornaar werd meerdere keren door twee wespen verjaagd, maar kwam steeds even later weer terug. En ik stond er met m’n neus bovenop. Voor het maken van dit soort foto’s moet ik het onderwerp tot op ongeveer 10 à 15 cm benaderen. Dat kan bij de hoornaar zonder problemen, ik hoef echt niet bang te zijn dat ik wordt gestoken.

De hoornaar is een sociale wesp, dit betekent dat de wespen in een kolonie wonen met verschillende generaties waarbij zich broedzorg voordoet. Het aantal hoornaars binnen een kolonie is relatief klein, meestal slechts enkele honderden exemplaren (nooit meer dan 1000). Hoornaars overleven de winter niet, ze leven net als andere wespensoorten slechts één seizoen. Alleen de (bevruchtte) koningin die aan het eind van het seizoen werd geboren, overwintert om het volgende jaar een nieuw nest te maken.

Ondanks dat de hoornaar geen agressief insect is, kun je in de buurt van een nest toch maar beter voorzichtig zijn. Zorg er in ieder geval voor dat je niet in de aanvliegroute terecht komt en blijf bij een vrijhangend nest op ruime afstand (minimaal vijf meter). Een nest in een holle ruimte (bijvoorbeeld in een boom) kan tot op een meter worden benaderd, maar waarom zou je dat doen? De hoornaar is niet agressief, maar het is geen “watje”.

Info: o.a. Wikipedia

Foto + tekst: Luit Staghouwer