zondag 5 maart 2017

OP ZIEKENBEZOEK BIJ JAN UITHAM (Maartenshof)



"Ik struikelde over een verhoging in de keuken en viel voorover. Mijn hoofd schampte een tafel en m'n linker oor scheurde gedeeltelijk, dat moest gehecht worden."

Het was een paar weken geleden schrikken in het huis van schaatscrack Jan Uitham in Noorderhoogebrug, onder de rook van Beijum. "Ik was gelukkig niet alleen, een van mijn dochters was ramen aan het lappen. Ik heb twee dagen in het UMCG gelegen waarna ik naar Maartenshof ging om te revalideren."

De begin januari 92 jaar geworden Groninger sportman die bekendheid verwierf door zijn tweede plaats tijdens de barre Elfstedentocht van 1963 oogde gistermiddag broos, de handen trilden onophoudelijk ("ik heb Parkinson") en er waren nog schrammen van de valpartij zichtbaar. Maar mentaal is er niks aan de hand, hij is onophoudelijk gevat in contact en de humor heeft hem nog niet in de steek gelaten.

In zijn kamer in Maartenshof hangen over de honderd kaarten, er staat een rollator om gemakkelijker te kunnen lopen en gistermiddag stond de televisie aan. Geen wonder, schaatsen. "Ik heb geen contact met de jonge generatie schaatsers maar binnenkort heb ik een bijeenkomst met andere schaats-knarren in het schaatsmuseum te Hindeloopen."

Hoe lang blijf je nog in Maartenshof? "Ik word hier goed verzorgd, goede maaltijden, gezelligheid, af en toe een bingo-avond. Maar eind komende week ga ik weer terug naar huis."

Even een kop koffie drinken met hem in de recreatiezaal. Geen schaats-tempo meer, maar voorzichtig schuifelend ging het met de rollator over de gang. Zie foto links.

Daarna nog even bijpraten op zijn kamer en samen -hoe kan het ook anders- scheuvel'n kiek'n op tv (Wk-allround).  Foto boven.

Bij het afscheid nemen zei Jan: "Ik kijk wel waar het schip strand." Hij doelde op het schip dat zijn leven voor moet stellen. "En bij schipbreuk worden er ook geslaagde reddingsoperaties uitgevoerd."
Wat een onverbeterlijke optimist ben je ja. "Ik heb een goed leven gehad en neem het zoals het komt. Bang voor de dood ben ik niet, als er een deur dicht gaat gaat er ook altijd weer een open."

Vlak na zijn 92e verjaardag werd Jan in het Grunnings geïnterviewd.
at

Geen opmerkingen:

Een reactie posten