EEN KRITISCHE KIJK OP KOERSDOCUMENT WIJKVENIEUWING BEIJUM

"We gaan een media/communicatiestrategie uitwerken waarin de mooie kanten van Beijum worden belicht."

De gemeente Groningen en de gezamenlijke woningbouwcorporaties hebben onlangs een gezamenlijk plan gelanceerd om te komen tot een wijkgerichte aanpak voor o.a. Beijum.
In deze PDF staat een heel boekwerk over deze aanpak.

In de inleiding staat:
“We willen verzorgde en vitale wijken, waar mensen met plezier wonen en zich om hun woonomgeving bekommeren. We streven naar een ongedeelde, inclusieve stad, waarin burgers een actieve rol spelen.” Vanuit deze gezamenlijke ambitie zijn in eerste instantie vier wijken aangewezen waarin verbetering van de woonkwaliteit en leefbaarheid het meest noodzakelijk is. Deze wijken zijn Beijum, Selwerd, De Wijert en Indische Buurt/De Hoogte

Beijumnieuws beperkt zich in dit bericht tot Beijum.
Lees onderstaande tekst. Er wordt gesproken over de aangename kant van Beijum (geliefd en oud willen worden), maar ook aan de donkere kant (kwetsbare bewoners, armoede en overlast).

Beijum is een geliefde wijk bij een groot deel van de bewoners en men wil er graag oud worden. Over een aantal jaren gaat ook Beijum vergrijzen en zijn er op termijn onvoldoende woningen geschikt voor ouderen. Een groot deel van de bewoners heeft te kampen met armoedeproblematiek en eenzaamheid, er is een relatief hoge werkloosheid en een deel van de jeugd groeit op vanuit een achterstandsituatie. In een groot deel van het corporatief bezit, maar ook een deel van de particuliere voorraad is sprake van een sterke concentratie van kwetsbare en kansarme groepen waaronder relatief veel eenoudergezinnen. Uit recent woonlastenonderzoek onder de huurders van Patrimonium blijkt een groot aantal huurders nauwelijks rond te kunnen komen. Men schat in dat dit beeld onder de huurders van Nijestee en de Huismeesters hetzelfde zal zijn. Bij de inrichting van de wijk is rekening gehouden met veel voorzieningen voor jonge kinderen en onvoldoende voor de oudere jeugd. Er is wel een jongerenvoorziening maar slechts een beperkt deel van de jongeren trekt hier naar toe. Het gevolg is dat groepen jongeren door de wijk zwerven en zorgen voor overlast. 

Het is teveel om alles door te nemen. De armoede en het moeilijk rond kunnen komen is schrijnend. Dat de handen ineen worden geslagen is een groot goed. Tenminste, als er concrete verbeterpunten uit voort komen. En dat blijft altijd afwachten. Is het een mooi plan voor de bühne, of wordt er daadwerkelijk wat aan genoemde problemen gedaan?

De Beijumblogger komt op die vraag omdat hij verder leest.  Veiligheid in de wijk lijkt hem een zeer hoog goed.

Wat nou, drugsgerelateerde problemen, intimidatie en onveiligheidsgevoelens en jongerenoverlast? En dat is hardnekkig?
In een aantal heerden met concentratie van kwetsbare en kansarme groepen treffen we ook drugsgerelateerde problemen, intimidatie en onveiligheidsgevoelens en soms jongerenoverlast. Deze heerden kennen een hoge doorstroming en bewoners met een beter perspectief vertrekken weer zo snel mogelijk. Ondanks eerdere sociale en fysieke inspanningen, ten tijde van de sociale vernieuwing en de in 2011 gestarte heerdenaanpak, blijkt deze problematiek hardnekkig.

Natuurlijk is er af en toe overlast, maar de verbazing van ondergetekende komt voort uit het feit dat de vorig jaar georganiseerde Veiligheids-avond in De Bron één hosanna-bijeenkomst was. Lees nog eens het bericht over de avond waarop ook de Veiligheidsdriehoek van Groningen aanwezig was. 
Uit dat bericht: Fietsdiefstal, overlast, waar speelt dit zich zoal af? Foto linksboven, praktisch alle pijnpunten (diefstal, drugsoverlast, inbraken) laten de laatste tijd een verbetering zien. Op geen enkele manier scoorde Beijum slechter dan de rest van de stad. 
Praktisch de hele avond was één feelgood-show. Alles ging er op vooruit, minder inbraken, minder fietsendiefstallen, minder onveiligheid. Niks geen achterstand Beijum meer.
En wat staat er nu in het PDF-Koersplan?
 Ten opzichte van het stedelijk gemiddelde scoort Beijum slechter zowel op sociaal economisch vlak als op fysieke leefomgeving (met name de woonomgeving). Daarnaast is de mate van overlast door jongeren, die wordt ervaren, relatief hoog en is de score op onveiligheidsgevoelens ook relatief hoog. 

Bij het kopje gezondheid staat dat het gezondheidsverschil van bewoners in Beijum ten opzichte van het stedelijk gemiddelde is afgenomen. Toch een achterstandswijk? Of is dit om hulpverlenings- en dienstverlenende instanties in Beijum in stelling te kunnen brengen?

Over het Groene Hart wordt gesteld dat het 'een pareltje voor de wijk is', 'bewoners zijn actief betrokken bij het onderhoud en nieuwe aanplant.' Wie bepaalt of het een pareltje voor de wijk is? Hoeveel bewoners zijn er actief? Zijn ze misschien op één hand te tellen, en kunnen die misschien nogal dominant en drammerig doen over het natuurpark in de wijk en hoe het allemaal hoort en moet?

Een van de doelstellingen is dat Plein Oost in 2030 een 'aantrekkelijke ontmoetingsplein met flexibele mogelijkheden moet worden.' Het staat er echt in. Het werkt een beetje op de lachspieren, praktisch alle middenstanders zijn er de afgelopen jaren weggejaagd en het wemelt van de eettentjes. Dezelfde tekst werd 15 jaar geleden al gebezigd, nog voor het Plein-Fijn verhaal. Die (de eettentjes) kun je moeilijk weer wegjagen om er weer flexibele mogelijkheden te creëren! Na miljoenen-investeringen voor de zo-veel-ste keer hetzelfde plan...

Ligt daar cynisme bij deze Beijumblogger op de loer? Een vleugje. Maar hij heeft zijn wijk lief en doet liever niet aan luchtfietserij. En hij heeft de pest aan wollige onrealistische plannen die tegen schijnheiligheid aan zitten.

Het hele epistel ademt een sfeer uit van leuk wonen in de wijk Beijum, maar met een onderstroom van problematisering.
En daarom is de inzet van WIJ-Beijum, de BOB en van Sociale Long héél erg belangrijk. Leest de blogger tussen de regels door en ook concreet in het plan. Lees het zelf om te oordelen.

In onze analyses zien we een aantal algemene aandachtspunten, waarin Beijum (relatief) achterblijft bij het ‘stadsgemiddelde’. Het gaat veelal om thema’s gerelateerd aan leefbaarheid in de wijken en gaat niet zozeer om objectieve veiligheid. Het gaat om de volgende thema’s;

 • Sociale samenhang in de wijk; • 
 • Verloedering van de wijk; 
 • De mate waarin overlast wordt ervaren;
 • De mate waarin overlast door omwonenden wordt ervaren; • De mate waarin de woonomgeving wordt schoongehouden; 

Er wordt iets gedaan aan de 'achterstand op stadsgemiddelde', een andere terminologie voor achterstandswijk:

Begin 2018 worden gezamenlijk met BOB, Sociale Long en Groene Long een aantal inloopbijeenkomsten georganiseerd over het wijkvernieuwingsplan. Uitgangspunt is om hierbij aan te sluiten bij bijeenkomsten en activiteiten die al plaatsvinden zoals markten, braderieën etc. Daarnaast is uitgangspunt voor de communicatie en participatie in het vervolgtraject dat bewoners en overige belanghebbenden zoals ondernemers, scholen etc., actief betrokken zijn bij de uitwerking van het uitvoeringsprogramma op heerdniveau, uitwerken visie en aanpak winkelpleinen etc. 

Om kromme tenen van te krijgen. En dat schrijft de Beijumblogger niet om vanaf de zijlijn alles een beetje af te knallen. Hij meent Beijum goed te kennen, en hij weet dat de wijk versnipperd is. De laatste jaren zijn vrijwilligers en andere mensen die zich willen inzetten voor 'wijkopbouw' schaarser geworden. Ondernemers laten zich niet 'betrekken bij de uitwerking van het uitvoeringsprogramma op heerdniveau' en ook niet bij het 'uitwerken van visies en aanpak van winkelpleinen.'

Het is maar de vraag of scholen dat wel gaan doen. Wees realistisch, er is een groepje van misschien 30 mensen actief in Beijum op dit gebied.
Hulde niks mis mee. Maar de afgelopen edities van Bruisend Beijum waren niet voor niks relatief mager in vergelijking met een paar jaar geleden. Het 'bij de wijk betrokken voelen' is tanende.

Het is de vraag of Beijum40 een succes gaat worden. Het zou mooi zijn, ondergetekende zit zelf in de stuurgroep van de feestcommissie van Beijum40, en hij hoopt op een succes. Maar hij heeft grote twijfels over of de grote wijk Beijum hier wel warm voor gaat lopen. De Samenloop voor Hoop trok in 2016 immers ook veel te weinig belangstellenden.

De meest kromme tenen krijgt ondergetekende van het slot van het hoofdstukje over communicatie.
Er staat: Tenslotte wordt een media/communicatiestrategie uitgewerkt waarin de mooie kanten van Beijum worden uitgelicht.

Daar gaan we weer. Breng Beijum positief in het nieuws, een oude strategie uit het verleden. Op pagina drie van de verdwenen Beijumkrant stonden altijd berichtjes over hoe goed we bezig zijn in Beijum. Over wat voor geweldige plannen er wel niet waren en hoe voortreffelijk vrijwilligers in de wijk wel niet bezig waren;  wat is Beijum toch een bruisende wijk. Wat een leuke mensen, wat een inzet voor de wijk en wat een initiatieven.

Niet doen, in dit internettijdperk (Facebook, wijkwebsites) prikken mensen hier gemakkelijk doorheen. Het is gewoon niet de realiteit van alle dag in de wijk.
Beijum is een prachtige groene wijk met veel aardige en sympathieke mensen. Maar ook met een donkere kant, zoals elke wijk in Nederland die heeft.

Het heeft geen enkele zin om de achterstand eenzijdig uit te lichten. Maar 'de mooie kanten' eenzijdig belichten ook helemaal niet.

(Klik de afbeeldingen uit de PDF groter. Momenteel is de fysieke heerden-aanpak bezig in de Atensheerd)