RECENSIE HAN BORG OVER BOEK HANS BERENS

Dat het boek ‘Lieve Kinderen’ desondanks een met hartstocht en heel veel flair geschreven werk is staat buiten kijf: een echte aanrader, zeker ook vanwege de zin “geef nooit op, er is altijd een oplossing en zelfs na een heftige tijd komt er altijd weer een periode waarin het leven goed te hanteren is’.

Han Borg las het boek 'Lieve Kinderen' van Hans Berens, zie het bericht van afgelopen zondag, en hij schreef onderstaande recensie.

Een boek in één ruk uitlezen: dat overkomt me eigenlijk nooit meer. Maar Hans Berens (1955, o.a. journalist bij de Groninger Gezinsbode geweest) kreeg het voor elkaar, met zijn boek “Lieve Kinderen - ten afscheid”. Dat zegt iets over de kwaliteit van het boek, maar vooral ook over de aard van het verhaal.

 Om met dat laatste te beginnen: “Lieve Kinderen” is één lange afscheidsbrief van iemand, die op het punt staat een overdosis in te nemen nadat hij gehoord heeft dat genezing van kanker niet meer mogelijk is. De man in kwestie is 93 jaar oud, heeft zijn zoon en dochter al geen 47 jaar meer gezien, maar wil hen beiden laten weten dat hij meer met hen gemeen had dan ze ooit vermoed hebben. De verwijdering tussen vader en kinderen is ontstaan door botsende karakters, en ging zover dat ze hem niet eens de hand wilden schudden bij de begrafenis van zijn vrouw Els, hun beider moeder. Dat dat laatste ook kwam door de enigszins verdachte omstandigheden, waarop hun moeder aan haar eind kwam, wordt fijntjes uit de doeken gedaan.

De ik-persoon gebruikt deze brief om zijn passies uit te leggen. Wat sprak hem aan in zijn werk (het bewerken van het metaal titanium tot een hoogwaardig product in met name de vliegtuigbouw), hoe moest de liefde voor hun moeder maar ook die voor Lynn, de vrouw van zijn compagnon Jack in de Verenigde Staten, begrepen worden? Dat alles in een verhaal, waarin de CIA - in de periode van de Koude Oorlog - buitengewoon geïnteresseerd raakte in het werk van beide techneuten, en waarin de Vietnamoorlog duidelijk maakte dat Amerika voor een heel stuk aan de verkeerde kant van het morele gelijk opereerde.

Een erg mooie scene vond ik het moment, waarop beide mannen op bezoek gaan bij de Amerikaanse president Richard Nixon. Die laatste probeert hen te overtuigen van de noodzaak om definitief voor de defensie-industrie te werken, maar na wat kritische vragen van de hoofdpersoon aan mr. President wijst die hen de deur, terwijl hij roept: “Get out! You fuckin’ commies” – allemaal bewijs voor de stelling dat de vader van zoon Joep en dochter Marije ook politiek dicht bij zijn kinderen stond.

Het decor van dit boek is enerzijds Amerika, anderzijds Glimmen en -later- Groningen. Die werelden lijken mijlenver uit elkaar te liggen, maar in de hoofdpersoon zelf gaan die werelden schijnbaar moeiteloos in elkaar over. De enorme rijkdom die de hoofdpersoon met zijn werk heeft verzameld zet hij het liefst in voor ideële doelen. En hier kom ik op het punt dat ik het boek even wat minder sterk vind. Het expliciete pleidooi tegen -bijvoorbeeld- abortus kan ik nog billijken, ook al is het beslist niet mijn eigen zienswijze. Maar de (overigens mislukte) stichting van een soort van nieuwe Jezusgemeenschap, inclusief een pompeus kerkgebouw in ‘the States’, gaat me te ver. En ook de wel erg ‘zoete’ vriendschap met een Groningse semi-zwerver, Piet geheten, overtuigt me minder.

Af en toe werd ik ook opgeschrikt door een zetfout (die gemakkelijk voorkomen had kunnen worden) of door een anachronisme. Dat laatste bijvoorbeeld, als de schrijver schrijft met zijn kinderen in 1960 of daaromtrent gezwommen te hebben in de Hoornseplas, terwijl die zwemplas pas is aangelegd in 1971-1973.

Dat het boek ‘Lieve Kinderen’ desondanks een met hartstocht en heel veel flair geschreven werk is staat buiten kijf: een echte aanrader, zeker ook vanwege de zin “geef nooit op, er is altijd een oplossing en zelfs na een heftige tijd komt er altijd weer een periode waarin het leven goed te hanteren is’.

 Liefde en hoop in tijden van corona, om Gabriel García Márquez te parafraseren.

ISBN 978 94 930 5943 6, Uitgeverij Palmslag, www.palmslag.nl. Het boek kost twintig euro inclusief verzendkosten.