WEER EEN RONDRITJE DOOR EN OM DE WIJK

Het is (altijd) weer goed om thuis te zijn. Ziekenhuis in en ziekenhuis uit. Zie de laatste opname Even kort aanhakend, op 30 april begin ik met de hyperbare zuurstoftherapie in Hoogeveen. Vijf werkdagen elk een deel van de middag en wel tot....ca 1 september. Dag vakantie, dat wordt weekendjes weg. Doel van de therapie is om de verzwakte en deels afgestorven botten van een grote dosis zuurstof te voorzien zodat cellen, weefsel en botten weer gezond kunnen worden voor dan.....een knieprothese...(hopelijk). De therapie gaat hier plaatsvinden

En Beijumnieuws zal doordraaien, laptop mee in de dagelijkse taxi, het internet op via een hotspot op de smartphone. Tikken, surfen, bloggen...Komt goed mensen.

Trouwens, je kunt er wat van maken hoor als je beperkt bent, genieten in eigen toene, of rondritjes maken met een charmante chauffeuse. 

Zoals vanmiddag weer het geval was.

Foto's kriskras. Boven, vast een geval van na de foto komt eventueel een verhaal. Want waarom twee bergen zand langs de wijkring ter hoogte van de Sijgersmaheerd?

Afbeelding links, gelukkig, eindelijk zijn de bloemetjes die op sommige plekken op de wijkring zijn gepoot zichtbaar. Het zijn paarse exemplaren. Nait soezen, maar gele of rode bloemen waren fleuriger geweest.

Foto rechts, nee mijnheer, niet zomaar pardoes oversteken t.h.v. de benzinepomp. Of wil je soms ook graag met je pootjes in het gips? Het ging goed.

Foto beneden, langs de Noorddijkerweg. Wat een pracht en praal der natuur. Schitterend koolzaadveld.

Het is voorjaar. En het leven is mooi. Doet deze man denken aan een lied van wijlen Rudy Carrel: Ik ben zo blij dat ik een stukje van de wereld ben

Beetje lachen met deze (tijdelijk?) gehandicapte blogger? 

Manke Nelis met oh had ik maar twee benen.