RECREATIEPARK KARDINGE (233)

Halverwege Beijum en Lewenborg liggen, zoals bekend moge worden geacht, aan weerskanten van het Koerspad twee meren.

Deze blogger is wel eens in Zweden geweest en op dit punt te Kardinge waant hij zich soms weer in dit met overvloedige natuur en meren bedeelde land.

Het Zilvermeer, ook wel Kardingerplas genoemd, kent iedereen.

Zie afbeelding links, tegen zonsondergang gemaakt.

Foto's boven en rechts, je zou er toch op vakantie naar toe willen?

We zien op laatstgenoemde foto's het meer dat tegenover het Zilvermeer ligt.

Daar heb je geen strandje en er wordt ook niet gezwommen.

Maar je kunt er wel lekker peddelen, zie afbeelding rechts rechts.

Tijdens winterse periodes doen beide meren ook dienst binnen het dan tijdelijke Wintersportplaats Kardinge.

Zie nog maar eens hier

Het ligt allemaal op ca 600 meter van Beijum.

ANTI-ROKEN LIDL VERSUS ALDI (1-0)

Deze blogger komt in beide Duitse supers in de wijk voor de boodschappen.

Hij zal vast niet de enige zijn in Beijum.

Terzijde, mooie keuzes kun je hier maken, de AH en de Lidl op West en de Aldi op Oost.

Nog even een terzijde, prettig dat je bij beide Duitse supers plastic flessen en flesjes in kunt leveren. Het maakt niet uit waar die vandaan komen, het scheelt een hoop irritante sorteerwerk. Goed voor het milieu ook, je ziet amper nog plastic flesjes in de natuur/sloten.

Ondergetekende heeft geen behoefte om een favoriete Duitse super in de wijk aan te wijzen.

Hij verwijst wel eens naar de Lidl daar waar Aldi klanten wil trekken...

Maar op één punt heeft hij een zwak veur de Liedel. En dat heeft te maken met moraal en volksgezondheid.

Zie foto links, hier worden geen rookwaren verkocht. Het heeft natuurlijk ook met jezelf gezond en verantwoord willen profileren te maken, maar het is toch ook een statement: we willen geen geld verdienen aan jongeren die menen te moeten beginnen met roken.

Foto rechts, bij de Aldi op Oost liggen wel o.a. pakjes sigaretten.

Wat een dure hobby zal dat zijn, een pakje rookstengels kruipt langzamerhand naar de tien euro toe.

Dat ouderen roken moeten ze zelf weten, maar dat deze intens ongezonde bezigheden aan jongeren wordt doorgegeven is toch een hele slechte zaak.

WIBENAHEERD WORDT NOG STEEDS GERENOVEERD

Zo'n beetje het hele jaar 2021 lijkt te worden uitgetrokken om bepaalde huizen in de Wibenaheerd te renoveren.

Zie bijvoorbeeld nog eens de onderste drie foto's in dit bericht van januari

Isolatie, nieuwe brievenbussen, nieuwe voordeuren. 

Toe maar Wibenaatjes, wat een verwennerij. Of het is  noodzakelijk, dat kan natuurlijk ook.

Maar ze zijn er nog steeds bezig, zie foto's.

De Wibenaheerd is een der grootste heerden van Beijum, de werkzaamheden verplaatsen zich zo te zien steeds.

Geen idee wat hier nou weer gerenoveerd gaat worden, wellicht komen hier ook nieuwe voordeuren, nieuwe brievenbussen en worden de woningen beter geïsoleerd.

Dé absolute klus zal in 2024 in de Wibenaheerd geklaard gaan worden, dan wordt immers de poort-flat afgebroken
 

WEER FRUIT OP MARKT BEIJUM GESTOLEN

Anderhalf jaar geleden gebeurde het ook al, zie nog eens dit bericht

Marktkoopman/groenten en fruitverkoper Marco vanochtend:

Voor de 2e keer dat er nu handel van ons wordt gestolen in Beijum en wij zijn er nu zo schijtziek van, dat als wij er achter komen wie het is dat hij een groot probleem heeft wij gaan camerabeelden opvragen en we komen er wel achter, en dan ga jij er ook achter komen

Onverkwikkelijk, een hard werkende man van zijn goederen beroven.

Fruit nog wel, wie haalt het in zijn hoofd om dit te doen?

Beijumnieuws@hotmail.com

ONDERTUSSEN IN DE HUNZE (236)

Geachte Hunzenaartjes.

En weer bereiken me via via klachten over de toon en inhoud in met name de laatste afleveringen van deze serie over jullie spetterende en bovenmatig levendige wijk.

Hunzenaartjes zou bijvoorbeeld denigrerend en negatief klinken.

Maar lieve Hunzenaartjes, criticasters, trouwens van harte welkom, hebben jullie er wel eens bij stilgestaan dat dit, Hunzenaartjes, nou net liefkozend bedoeld is of wordt?

Bewoners van de Wibenaheerd in eigen wijk noemt deze blogger al jarenlang Wibenaatjes. 

Froukemaheerd-bewoners Froukemaatjes.

Ik las zelfs via-via op jullie wijk-app al zou ik een overdreven populaire Sikkom-toon aan slaan tijdens de berichtgeving over jullie wonderschone wijk. 

Dat is toch ook weer denigrerend, want Beijumnieuws heeft veel meer kwaliteit en is toch veel hoogstaander, richting deze blogger toe?

Hou de humor er een beetje in, geachte Hunzenaartjes!

Foto boven, een streekbus rijdt jullie werkelijk schitterende wijk binnen. Zomaar het Heerdenpad overscheuren. Nee, doe maar geen confrontatie. Even afremmen.

Foto links, ook net op tijd afgeremd.

Beijumerweg.

Lieve Hunzenaartjes, dit Beijumbloggertje houdt van jullie wijkje. Helaas komt de liefde nog niet van beide kanten. Maar wat niet is kan nog komen.

Misschien bij jullie buurtvuur? Zie beneden. Van Beijum afgekeken trouwens.

EEN LOODZWARE TAFELTENNISTAFEL KAN NIET WEGWAAIEN

"Tijdens het wandelen ontdekte ik dat de pingpong tafel tussen de jensemaheerd en fultsemaheerd bij de voetbalkooi is verplaatst en dat vast niet door de wind."

Bewoonster uit de Jensemaheerd aan het begin van de middag.

Ze stuurde de foto die we links zien mee. Nee, die kan niet weggewaaid zijn.

Hoe zwaar zal een dergelijke tennistafel zijn? Dat moet toch een klus zijn om die op te tillen en pakweg tien meter te verplaatsen. Misschien moet je dit minstens met zijn vieren doen.

De tafel staat momenteel praktisch tegen het hekwerk van de naast gelegen voetbalkooi aan, echt tafeltennissen kun je er nu dan ook niet, als je die sport bedrijft moet je als het ware om de tafel heen kunnen 'dansen.'

Waar stond de tafel dan eerst? Vroeg de blogger aan de inzendster.

De rechter afbeelding werd opgestuurd. Ja, daar stond ie, herinnert ondergetekende zich.

Omwonende schreef bij de foto: "Dit is vast een kwajongensstreek geweest, ik heb de gemeente al ingelicht."

Op een dag waarop buiten tafeltennissen onmogelijk is in verband met de harde wind, hebben een paar krachtpatsers gemeend een beetje aan buitenfitness te moeten doen door een loodzware tafel een aantal meters te verplaatsen. Als ze nou echt sportief zijn, dan tillen ze het ding ook weer even terug.

ONDERTUSSEN ROND DE KORREWEGBRUG (1)

De Beijumblogger passeert zo vaak te voet of met de fiets (want met de auto kan niet meer) de Korrewegbrug, zoals gisteravond, dat hij besluit er een los-vast serie aan te wijden.

Geen vaste dagen of tijdstippen, het kan een dag duren voor er een nieuwe aflevering komt, een week, een maand... 

Hij fietste tegen kwart over vijf (gistermiddag dus) over het Heerdenpad die kant op. Tegen de wind in, even een inspanning maar ook met een belofte; wind in de rug tijdens de terugtocht.

Aan weerskanten van de brug (die weg is) staan nog steeds de schaftketen waarin stewards zitten. Zie foto links in dit bericht

Een mannetje zat beschut in zijn keet op zijn smartphone te kijken, zijde Heerdenpad. Beetje flauw om daar een foto van te maken, dus niet, wellicht had deze blogger het in zijn geval hetzelfde gedaan.

De stewards zitten of staan er twee keer twee uur per dag, tijdens de ochtend en avondspits, en het komt steeds meer over als schaamlapjes voor het (dis)functioneren van de overheid in deze (Rijkswaterstaat/Gemeente Groningen). 

Schiet toch eens op met die brug man, en luister eens naar de mensen.

Foto linksboven, van boven op de rechter loop- en fietsbrug gemaakt, vanaf Beijum uit bekeken.

Het leek wel alsof een of ander schip een achterliggende lading trok.

Mooi knoal...op de achtergrond ligt de Walfridusbrug.

Foto rechtsboven, ja het is herfst, het draaiding waarop de terminale brug ronddraaide staat vol water.

Foto links beneden, uitkijken op de overkant....van Stad naar Beijum.

Even naar de foto helemaal boven, waarom staat daar een mobiele plee/schijthuis?

Is dat voor de drukbezette stewards? Ironisch gesteld.

Die moeten hun behoeftes natuurlijk ook kwijt, en in het Van Starkenborgh-kanaal staan pissen als je in functie bent, dat is not done.

Even deurtje openen, zie afbeelding rechts beneden. Als de blogger/fotograaf aandrang had gehad, had hij het hier kwijt gekund.

Zou het een extra schaamlap voor de passanten zijn? Zo van, we blijven hier als overheidsinstanties behoorlijk in gebreke, maar we bieden u wel de gelegenheid om gratis te pissen en te poepen?

Wie zal het zeggen. Ondertussen gaat de soap rond deze drukke route tussen Stad en De Hunze/Beijum onverminderd door.

Foto beneden, op de terugtocht, gisteravond tegen 20.30 uur.  Een vredig plaatje.

GEMAKKELIJK UIT (ETEN) GAAN IN STAD KAN WEER

"Heb jij een polsbandje? Is die al geldig dan? Daar weet ik helemaal niks van."

De eigenaresse van het Mexicaanse restaurant Four Roses, op de hoek Oosterstraat Zuiderdiep, keek tegen zes uur vanavond raar op toen deze blogger een bandje liet zien om binnen te kunnen komen.

Hij ging er met drie anderen uit eten.

 Omdat alle vier uitzonderlijk naar genoemde restaurant kwamen, keek ondergetekende tevoren even rond op de grote Markt.

Er hing een gezellige sfeer in en op de huiskamer van Stad. Veel uitgaanspubliek, jongeren op de fiets of lopend.

Er was totaal niks (meer) van corona te merken.

Was er weer een feestje van Vindicat? Dacht deze blogger toen hij de linker foto maakte.

Allemaal keurig geklede dames en heren dromden er naar binnen. Niet dat keurige kleding een garantie is voor goed gedrag, maar dat terzijde.

Was er niks van corona te merken? Nou ja..kijk aan, de blogger zag tegen de hoek aan waar onze OIlle Grieze staat een Corona Chequepoint. Wat handig, even je QR-code via de smartphone laten scannen, rijbewijs laten zien...en een gratis uitgaansbandje om de pols geschoven krijgen.

Zie foto's rechtsboven en daaronder.

Ondergetekende kan er niet bij dat mensen problemen hebben met deze maatregelen. Wat een gemak, en onze Stad bruist weer. Een fluitje van een cent, het stelt niks voor. 

Hoal op te soezen dwarsliggers!

Foto linksonder, de mee-eters lieten hun QR-code scannen in de Four Roses. Wat een prettig gevoel dat iedereen dat had gedaan in het overvolle restaurant (aanrader!). Veilig uit eten gaan in Stad, wie wil dat nou niet? Het bandje van ondergetekende werd onwennig geaccepteerd, hij bood ook nog aan zijn QR te laten zien bij twijfel. Wat zou je moeilijk doen, willen we weer vrij uit (eten)gaan in Stad of willen we dat niet?

Het ging er allemaal goed in, en de pilsjes ook. Op de terugweg zag de blogger een gezellig vol terras voor de Gezusters.

Het ken weer in Stad...uutgoan. 

En nait soezen...

COLUMN UIT LEWENBORG (220)

 Doorgaan!

Als ik het nu niet ga doen, ben ik bang dat ik het nooit meer ga doen. Ik zal toch echt verder moeten. Hoe moeilijk het afgelopen jaar ook was, ik moet door. Het is nu een jaar geleden dat je bent overleden. Nog vaak heb ik het er erg moeilijk mee, vooral dat eten koken voor mezelf is nog steeds een crime. 

Je gezelligheid mis ik ook, eigenlijk mis ik simpelweg alles aan je. Mijn maatje die me door dik en dun steunde. Na jouw overlijden, overleden er nog meer dierbaren. De klappen kwamen te snel achter elkaar. Gelukkig had ik de juiste mensen om me heen die mij erdoor sleepten. Man, wat heb ik een vreselijk rot jaar achter de rug. Alles leek zo zinloos en doelloos, zelfs geen puf meer om met plezier te schrijven. Tikken zoals wij het noemden en zo noem ik nog steeds hoor, mijn kamer boven is nu omgedoopt tot ‘tikhok’ waar ik in alle rust samen met Snoopy en Micky kan tikken aan… Iets nieuws!

De denkbeeldige kogel is door de kerk, zal ik maar zeggen. Vanmorgen kwam ik iemand tegen op Facebook die een vraag stelde in een boekengroep aldaar, die zo de mijne kon zijn en laat ik daar nu juist inspiratie van hebben gekregen. Er is altijd een weg naar verder gaan! Het enthousiasme spatte ervan af en dat werkt nogal aanstekelijk. Vandaag of morgen neem ik contact met haar op en door op haar site te kijken stuiterde ik op een manuscript wedstrijd bij een uitgeverij. Hier ga ik echt mijn stinkende best voor doen. Even in het geheim, ik loop al een week met plots nieuwe schrijf ingevingen in mijn hoofd. Het schiet werkelijk alle kanten op. Er liggen nog wat onafgemaakte verhalen op de plank waaraan ik zo verder kan gaan schrijven en toch blijft het vervolg van mijn eerste boek ook door mijn hoofd spoken. Wat zou nu wijsheid zijn? Wat wil het eerste mijn hoofd uit… Het is toch wel heel toevallig dat dit op mijn pad komt, op de sterfdag van mijn beste maatje. Misschien is dit wel het ‘teken’ om door te gaan!

Ik hou mezelf toch echt niet voor de gek, het voelt opeens of het zo moet zijn. Laat ik daar dan gebruik van maken en mijn debuutboek “Ontsnapt aan de Dood” ook weer een nieuw verkoop leven in blazen en vooral tikken aan een nieuw boek. Zo ontstaat er toch nog iets positiefs uit een verdrietige dag. Jij was altijd degene die met me mee las en commentaar gaf, mijn woede temde als ik niet wist hoe het verder moest met het verhaal. Eten kookte omdat ik er geen tijd voor had in een vlaag van meters maken met mijn lettertjes. De hond uitliet en op haar paste zo nodig. Mij mee uit nam als ik er van vermoeidheid doorheen zat.

Bedankt mijn maatje voor dit ‘teken’ Ik beloof dat ik er nu weer werk van ga maken. Het komt goed, het is goed en het voelt goed. Doorgaan is wat ik nu moet!

2021©Vlindertje73