COLUMN UIT LEWENBORG (255)

 Financiële zorgen over de medemens 

Zo, de vakantie is weer voorbij. Tijd om terug te gaan naar de realiteit. Deze is niet mals. De inflatie helpt vele mensen de afgrond in. Denk eens aan de hoge energiekosten als het straks kouder wordt, de dure boodschappen. Alles wordt duurder en duurder, in de supermarkt zie je de prijzen soms stijgen per week. Je moet alles goed uitpluizen, ze maken er nog misbruik van ook. Het product is duurder en de inhoud minder. Het is opletten geblazen en goed uitkijken wat je wel en niet koopt.

Zo zijn er al vele mensen die stilzwijgend in financiële nood zitten. Gelukkig zijn er mensen die er toe doen en daadwerkelijk iets opzetten om de medemens te helpen. In de vakantieperiode heb ik een vrouw ontmoet die een levensmiddelenkast heeft geplaatst in de straat waar ze woont. Dit is aan de Eilardaheerd in de wijk Beijum te Groningen. Deze kast hangt aan een muur aan de openbare weg.  Puur uit vertrouwen, dat iedereen er met respect mee omgaat.

Zij heeft deze kast gekocht met hoge korting, als sponsering bij een tweedehandswinkel. De kast is waterdicht gemaakt en opgepimpt. Houdbare producten erin en klaar. Na twee maanden kon ze de kosten bijna niet meer opbrengen en zo toog zij naar de “Smeltkroes” alleen hadden ze niet zoveel donaties als gedacht. Daarna de stoute schoenen aangetrokken en op naar de voedselbank. Daar waren ze erg enthousiast over dit project en boden aan om één keer per twee weken een bananendoos vol conserven en andere houdbare producten te leveren voor haar kast. Denk hierbij ook aan pannenkoekenmix, pasta, rijst, blik en potgroente en diverse kruiden. Echt van alles. Soms ligt er ook fruit, aardappels, uien en knoflook in. Het is altijd weer een verrassing, mensen weten de kast al goed te gebruiken. Voor het ophalen, wanneer men iets nodig heeft. Het aanvullen ontbreekt nog een beetje, met wat meer bekendheid zal dit ook wel loslopen. Al met al geeft haar elke dag een grote glimlach op haar gezicht.

Op een dag zag ze tot haar spijt dat de kast kapot was, toen ze er langs liep. Er was ook een jongetje in de buurt die haar vroeg of ze wist van wie die kast was. ‘Ja, van mij,’ zei ze. ‘ Nou,’ zegt dat jongetje, ‘ik heb per ongeluk mijn bal er tegen aan getrapt.’ Ze kon er niet eens boos om worden, zoveel eerlijkheid vind je niet meer snel, waarop ze zei: ‘Als jij zo eerlijk blijft in je leven, dan kom je er wel!’ Het jochie zijn moeder gaf 20,- euro aan haar om een andere kast te kunnen kopen, die ook weer werd opgepimpt en groter is dan de eerste.

De kast gaat steeds beter lopen en zo besloot ze om ook potjes te gaan vullen, zodat er meerdere mensen wat van kunnen pakken. Bijvoorbeeld rijst, pasta of suiker in potjes in plaats van een hele verpakking. Grandioos idee, zoveel mogelijk mensen blij maken die het hard nodig hebben. Het zou fijn zijn als je de lege potjes retourneert voor hergebruik.

De levensmiddelenkast is 24 uur per dag open en is voor iedereen bedoeld die het hard nodig heeft, ongeacht je mening, politieke voorkeur of achtergrond.

Mocht je als lezer wat over hebben en het kunnen missen, dan kun je dat altijd in het kastje leggen. Dit wel graag in een afgesloten verpakking. Bij grotere donaties kan het gebracht worden naar de kringloopwinkel “What’s in” aan de Ulgersmaweg te Groningen, waar de initiatiefneemster het zo spoedig mogelijk ophaalt om het kastje vol te houden met producten.

Wat er het hardst nodig is:

Groenten in potjes. Rijst. Pasta. Suiker. Smaakjes thee en lege potjes.

Verder wat je evt. kan missen aan houdbare producten.

Levensmiddelenkast, Eilardaheerd te Groningen in het kader van: 

Niet iedereen mens is gelijk, toch hebben we allemaal behoefte aan eten.

Dan hebben we natuurlijk in de wijk Lewenborg ook afhaalpunten, zoals de oude bieb die m.u.p. (menstruatie uitgifte producten) heeft. En er is een weggeefwinkel aan de Lichtboei. Misschien vergeet ik hier iets te melden, weet je een weggeefkast? Geef het even door, dan vermeld ik deze er later nog bij…

Samen sterker!

2022©Vlindertje73

In 2018 schreef ik al eens over de “sociale koelkast”