Eevn bie Bep op verziede. Vanmiddag was dat. Via dochter hoorde de blogger dat ze na een hernieuwde opname in het UMCG weer terug was naar haar kamer in verzorgingstehuis Mercator te Lewenborg. Gedoe met de wonden die maar niet wilden of willen helen. Bep: "Ik heb geen wonden."
Ze zat er relatief kras bij in haar blauw van de rook staande kamer.
"Wat ben ik blij dat je er bent. Hoe gaat het nou met jou, doe je wel kalm aan?" De zorgen van Bep voor deze blogger zijn grenzenloos.
Fotootje en een klein videootje, zie beneden.
Woede, verdriet en onmacht streden en strijden bij Bep om voorrang. Huilend: "Ik heb niemand aangereden, maar toch mag ik niet meer in een scootmobiel."
Invoelbaar, erop uit trekken was haar lust en leven. De vrije vogel zijn, mensen ontmoeten. "Ik hou van Beijum, ik voel me er zo thuis."
Wat is ze blij met de hoeveel kaarten die ze kreeg n.a.v. het ongeluk in mei. Ook de rol van de Primera roemt ze.
Bekijk het filmpje. Onze Bep, onze geliefde Koningin van Beijum. De vogel wil weer vrij vliegen. De levenslust is nog volop aanwezig. Het vleugellam zijn doet haar veel verdriet. De groeten aan iedereen van haar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten