Begin augustus: Groningen lijkt wel uitgestorven! Iedereen zo’n beetje op vakantie? Veel mensen in ieder geval wel, zo lijkt het. Ook in de winkelstraten is het stiller dan normaal, en het is gemakkelijker dan gewoonlijk om ergens even een terrasje te pikken.
Dat laatste doe ik zelden: de prijzen die je in de horeca betaalt zijn mij echt te hoog. Ik begrijp best dat je als ondernemer hoge personeelslasten hebt, en dat je dat moet verdienen met het vragen van een fors bedrag voor een kopje koffie, maar heel, heel soms reken ik het nog wel eens om naar de goeie ouwe gulden, en dan is het wel even schrikken. Stel: een kopje cappuccino kost je € 2,75, dan is dat in guldens een bedrag van fl. 6. Voor een simpel kopje koffie, dat meestal niet echt een originele cappuccino is…..
Nu ja: misschien moet ik mezelf dat maar niet aan doen, en gewoon voor 23 eurocent thuis een cappuccino maken. En dat onder de druivenranken in mijn tuin, aan de tuintafel, opdrinken. Met een krantje er bij, op het scherm van mijn tablet. Glaasje bubbelwater van de Duitse super erbij, voor acht eurocent per glas. En dan toch heel erg genieten, of niet soms?
De zomer: de tijd van het jaar om te ontspannen. Nou is dat als pensionado wel anders dan toen ik nog werkte. Ik sta nog steeds om zeven uur, half acht op. Maar op de fiets of in de bus springen om op tijd op mijn werk te zijn is er niet meer bij. Behalve afgelopen zondag, toen ik voor een nieuwe klus op tijd in Leens moest zijn. Op zondag, jawel. De wekker op zeven uur, want ik word om uiterlijk half tien in Leens verwacht. En de weg tussen Groningen en Adorp ligt er uit, dus de route loopt via Zuid- en Noordwolde, een stukje Wolddijk en dan weer op de oude route naar Sauwerd, Winsum en verder.
In Leens wacht er een auto, die met allerlei beeld- en geluidsapparaten tot bijna op het terrein van Borg Verhildersum mag rijden. Ik rijd mee, want vandaag gaan we met een klein opnameploegje alvast opnames maken van een keur aan oude ambachten, die met het boerenbedrijf te maken hebben. En op Verhildersum wordt daar een weekend lang aandacht aan besteed. Geweldig om te zien hoe er uit een boomstam en met behulp van een gigantische stoommachine een boomstam tot drijfstangen voor een rosmolen verzaagd wordt. Hoe schitterende Belgische knollen een stuk land omploegen, en boeren nog met de hand schoven tarwe bouwen. Hoe stro tot balen verwerkt wordt, ook met stoom. Hoe een metselaar, na 42 jaar in loondienst gewerkt te hebben, nog steeds lol heeft in het metselen van rondboogjes boven een stalraam.
Ook al waait het behoorlijk: deze dag op Verhildersum brengt me even terug naar oude tijden, toen de gulden nog ons betaalmiddel was en het leven een stuk minder jachtig verliep dan nu, anno 2019. Nostalgie? Nee: je ging in die tijd bijvoorbeeld ook dood aan een eenvoudige infectie of aan de Spaanse Griep. Met name voor de arbeiders was het een leven van keihard werken voor een hongerloontje. Niks nostalgie dus, maar wél genieten van mensen, die vol passie nog bezig zijn om die oude ambachten in ere te houden. Ook dat is zomer, in Groningen. (Bron foto: organisatie Borg Verhildersum)
Han Borg
Geen opmerkingen:
Een reactie posten