WEER EVEN EEN PERSOONLIJKE MEDISCHE UPDATE

 "Hoe is het nou met je blogger?"

Vooruit, twee maanden na de laatste medische update kan het wel even weer (een schrijver/blogger moet zichzelf niet te centraal zetten).

Het is drie maanden na de laatste chemo (21 april) en het trage proces van herstel is in volle gang.

Een kleine twee weken na de laatste update (link boven) werd deze blogger met spoed opgenomen in het Marrtiniziekenhuis.

Zie nog eens dit bericht

Reden van opname was een zeer hoge ontstekingswaarde in het bloed. Oorzaak o.a. een ontstoken rechterknie (naast een blaasontsteking, maar die is alweer verholpen).

De knie is dusdanig dik, rood, stijf en ontstoken dat deze blogger tot de dag van vandaag niet kan wandelen, fietsen of autorijden. Dat laatste, je moet je rechtervoet snel van gaspedaal naar rempedaal kunnen bewegen. Te pijnlijk....

Komt bij, een extreme vermoeidheid. Beijumnieuws met de gebruikelijke vier berichten per dag in de lucht houden gaat even niet, hooguit een of twee berichten gaat.

Er is natuurlijk geen mens die me iets verwijt, en verantwoording moeten afleggen is er niet bij. Iedereen snapt de dunnere spoeling aan berichten wel.

Punt is, het kan nog wel even duren, wellicht tot richting Kerstmis. Wie zal het zeggen?

Blij ben ik met mijn groot netwerk, praktisch dagelijks komen er foto's binnen, tips, of oproepen voor het een of ander.

Foto boven, bij de fysio in het Gezondheidscentrum. Met een echo, waar je ook de eerste tekenen van menselijk leven in een vrouwenbuik kunt zien, kan onze kniespecialist (van der Belt) zien waar het aan schort met de knie. Hardnekkig bloed onder de knieschijf.

Het heet een aemertros Meestal ontstaat zoiets na een trauma (ongeval, voetballen, stoten), maar dat ligt bij mij niet ten grondslag aan het gedoe.

Waarschijnlijk zijn het naweeën van de chemo, gif dat namelijk ook gezonde cellen, zenuwen, botten, etc. kan 'aanvreten.'

Me rond laten rijden door de wijk is een genot, even met krukken naar de auto huppelen en de wijk of omgeving rond.

Zoals vanmiddag het geval was. Even met de krukken naar wijkkapper Gerrie de Boer. Zie afbeelding linksboven. Wat een lang haar, ik was in de veronderstelling dat haren na zes rondes chemo wel zouden zijn uitgevallen, maar niks daarvan.

Gerrie lief vanmiddag: "Als je niet had kunnen komen, had ik je thuis geknipt." Kijk, onze kapper als onderdeel van de zorgzame wijk Beijum.

Afbeelding rechtsboven, rust is belangrijk, maar pootje in beweging houden ook. Dagelijks een kwartier tot een half uurtje op het trapfietsje.

Foto's links en rechts beneden, je moet er het beste van maken. Revalidatiecentrum huize Beijumnieuws.

Links, een heet voetenbadje met zeezout en massage. Relaxatie en het trachten de ontsteking in de knie uitdrijven via de voetzolen.

Afbeelding rechts, even met krukken naar achter in de toene lopen. Heerlijk zo'n hangmat. Pootjes gaan automatisch omhoog liggen. Goed tegen ontstekingen en vocht vasthouden...

Ondertussen zijn de eerste bloedonderzoeken van na de chemo binnen. Alles goed. Pffff, hand'n dichtkniep'n.

Het is een proces geachte lezers. Niet gemakkelijk. But I'll survive. Sterk verminderde weerstand doet het herstelproces danig vertragen.

De hartelijke groeten van deze blogger en....alles sal reg kom (Zuid Afrikaans).

Voor honderd procent nieuwtjes uit de wijk verslaan....het gaat helaas nog even niet.

Update, de reacties lopen veelal via Facebook-Beijumnieuws.