reageerde de laffe Anoniem (wie niet ergens zijn naam onder durft te zetten vind ik dus laf), en eigenlijk wilde ik er niet op terugkomen, maar ik vond een prachtig citaat van de Pruisische koning Frederik de Grote, die ergens schreef: “den hier mus ein jeder nach Seiner Fasson Selich werden”, wat betekent dat iedereen maar moet zien op zijn of haar eigen manier gelukkig te worden. Als je ervoor kiest niet gevaccineerd te worden moet je ook niet pruttelen als je zelf corona krijgt, je grootmoeder besmet of een vaccinatiepaspoort kunt vergeten.
Zo zag ik vorige week ook een helder voorbeeld van ‘naming & shaming’ bij RTL4 (in het programma ‘Jinek’). De redactie van RTL4-nieuws had met een tiental mensen gesproken over de kwaliteiten van de voorzitter van de Tweede Kamer, mevrouw Arib. De kritiek op Arib was niet mals, maar…geen van de reaguurders durfde met naam en toenaam die kritiek te uiten. Volkomen terecht was één van de andere gasten van Jinek (Peter R. de Vries) hier woedend over, en ook Eva Jinek zelf liet blijken zich nogal te ergeren aan dit anonieme geroddel en gezaag aan de stoelpoten van Arib.
In mijn nadagen van dit columnistenschap wil ik graag nog één keer pleiten voor een volledige openheid van naamgeving bij het stellen van kritische vragen, het zwart maken van mensen of het onderuit schoffelen van de waarheid. Zelf zal ik – met de hand op mijn hart – nooit iets ongetekend publiceren.
Dat wil niet zeggen dat ik alles wat ik vind, voel of doe ook maar met iedereen wens te delen. Op Facebook bijvoorbeeld ben ik ook lid van groepen die niet openbaar zijn, en waar ik over bepaalde aspecten van het (mijn) leven mijn mening kwijt kan. En het gaat niemand anders wat aan waar dat dan over gaat.
“Don’t ask, don’t tell”, nog zo’n mooi citaat – in dit geval gaat dat over het al dan niet toestaan van lhbti’ers in het Amerikaanse leger. Zolang je ergens niet naar gevraagd wordt hoef je ook niet te vertellen waar je voor staat. Dit kan trouwens wél gaan schuren als je maten (m/v) in datzelfde leger zich vervolgens te buiten gaan aan discriminerend gedrag. In de discussie over bijvoorbeeld het ‘uit de kast komen’ van voetbalprofs vind ik dat ook een lastige kwestie. Wat een speler van ‘onze’ FC tussen de lakens met wie dan ook uithaalt gaat ons in feite geen donder aan, maar als hij vervolgens op gemene spreekkoren op het veld kan rekenen, dan zou het toch wel handig zijn wanneer er mét hem nog vele andere voetbalprofs duidelijk zijn over hun seksuele oriëntatie.
Ik neig ernaar om de John Blankensteinstichting in dat streven te steunen, ook al vind ik principieel dat het niemand wat aangaat wat en met wie een speler, official of scheidsrechter in de eigen omgeving de liefde bedrijft.
Zo: dit gezegd zijnde hoop ik op alleen ‘met naam ondertekende’ reacties.
Han Borg
Geen opmerkingen:
Een reactie posten