De vaste lezers van deze Beijumborg weten dat ik inmiddels ‘hoog en droog’ in Paddepoel woon, en wel op de dertiende etage van het complex met de naam ‘Orion’. Die naam heeft het hier omdat in Paddepoel de hemellichamen de benaming hebben bepaald. De Zonnelaan zal zo’n beetje iedereen wel kennen, en ook de Pleiadenlaan is bij menigeen bekend. Mijn eigen complex ligt aan de Grote Beerstraat, toevallig ook mijn favoriete sterrenbeeld. Die Grote Beer (ook wel bekend als ‘de steelpan’) zie je eigenlijk altijd wel, bij een heldere nachthemel.
De Orion is wat ingewikkelder. Dit sterrenbeeld is vooral in de winter goed te zien, en heeft de vorm van een zandloper. De helderste ster (Sirius) na de zon bevindt zich dichtbij dit sterrenbeeld. Orion is vooral goed herkenbaar aan drie bijna even heldere sterren, die de midden-as van de zandloper vormen, maar die as is niet helemaal recht: hij loopt van linksonder naar rechtsboven.
Zo woon ik dus niet alleen dichterbij de sterren maar ook – naar mijn gevoel – dichterbij het weer. De zonsopkomst is vanuit mijn ramen te zien boven het centrum van de stad. Rond Kerst was dat nog boven de Der Aa-kerk, nu alweer een heel eind meer naar links (vanuit mijn appartement gezien dan), richting UMCG. En de zonsondergang (vaak adembenemend mooi) is dan weer richting Aduard. Buienwolken komen meestal uit zuidwestelijke richting, en zie ik al van verre aankomen. In diezelfde richting schittert ook het Leekstermeer.
Mist, regen, sneeuw…en heel veel zon ook. Omdat mijn appartement grotendeels zzw (zuid-zuidwest) gericht is profiteer ik maximaal van de (winter)zon. De verwarming is nauwelijks aan geweest, ook niet in de koude maar heldere periode die we achter ons hebben. Maar ik ben al gewaarschuwd: in de zomer kan het hier dus ook bloedheet worden, ondanks de zonneschermen aan de buitenkant van de woning. Nu ja: er kunnen gelukkig ook heel wat ramen open in dit complex.
Op heel heldere dagen zie ik in de verte (van links naar rechts): de windmolens in de Eemshaven, de torenflat van de politie in Assen en de (woon)flats in Drachten. En het nadeel: op de 13e etage heb je geen enkele verbinding meer met de grond. Je kijkt er niet náár het groen, maar óp het groen. Als ik dat vergelijk met het wonen in mijn ‘bos’ in Beijum…ja, dan is het wel even wennen. Maar spijt van deze verhuizing heb ik nog steeds niet. Het Noorderplantsoen ligt aan mijn voeten: hoe mooi kan het wel niet zijn!
Han Borg
Geen opmerkingen:
Een reactie posten