KIJK OP DE WIJK (Deel1)

Iedereen heeft zijn of haar mening over Beijum. Dat er een groot verschil zit tussen hoe Beijumers hun wijk ervaren en hoe buitenstaanders er tegen aan kijken is algemeen bekend. De meeste Beijumers koesteren hun wijk en hebben een houding van "blijf met je poten van mijn mooie wijk af." De (ingebeelde of echte) kritiek en 'aanvallen' van buitenaf zorgen soms zelfs voor een saamhorigheidsgevoel. Een gemeenschappelijke vijand zorgt nu eenmaal voor meer groepsbinding. Ik geef toe, het is psychologie van de koude kleigrond maar ik heb vaak de indruk dat veel wijkgenoten zich emotioneel sterk met Beijum verbonden voelen en zich er mee identificeren. Gevolg, oprechte boosheid en verbazing als "hun" Beijum (weer eens) onder vuur ligt. Schoonmaakacties en opbouwende werkzaamheden moeten breed worden uitgemeten om aan te tonen dat hier mensen van goede wil wonen en en er alles aan willen doen om de wijk prettig leefbaar(der) te maken. Maar wat vindt de "gewone Beijumer" eigenlijk van de wijk? Kloppen de clichés over kinderrijke wijk wel en baalt iedereen zo van het matige resultaat wat betreft de verbouwing van het winkelplein-oost? Deze postbode woont 25 jaar in Beijum en hij heeft weer een heel eigen kijk op de wijk.