maandag 18 maart 2019

COLUMN UIT LEWENBORG (134)



Bereikbaarheid van de mens


De verwachting van de moderne telefonie stijgt soms boven alle proporties uit. Men denkt dat je tegenwoordig altijd en overal ‘online’ bent. Je hebt toch altijd je telefoon bij je wordt er gevraagd als je niet binnen acht minuten reageert op een appje. 

Weet je… er zit een knop op je telefoon waarop je je Wi-Fi kunt uitschakelen en trouwens sommige mensen hebben geen eens Wi-Fi of een internetbundel op hun telefoon. Nee, die zijn nog lekker ouderwets en genieten meer van hun rust, dan wij met ons allen nog kunnen.


De mens is en blijft een nieuwsgierig wezen. Dat alleen is al een leuk feit om op door te borduren. We nemen dan wel de ‘bereikbaarheid’ van de mens, anders zit ik hier over een week nog te typen. Als je bijvoorbeeld in een bomvolle trein zit en er klinkt een pingeltje van de één of andere telefoon, moet je eens kijken hoeveel mensen dan die van hun snel pakken. We leven in een tijdsperiode waarop de meeste mensen altijd en overal bereikbaar zijn. Je kent vast ook de groeps-apps van bijvoorbeeld het werk. Wanneer ben je dan echt vrij, als je collega’s je zelfs in je vrije tijd blijven appen, over werk gerelateerde zaken? Er is geen knopje waarmee je die app kan uitschakelen. Toch lastig lijkt mij. 

Je hebt ook mensen die altijd en overal hun telefoon in handen hebben. Dat weet je gewoon en juist als je die dan een appje stuurt om snel even iets te vragen, krijg je geen antwoord. Zelfs een half uur later niet. Dan maar even bellen, een beller is immers sneller. De telefoon wordt niet opgenomen. Frustratie alom, op dat moment. Hij of zij zit er toch altijd bovenop? Waarom dan niet opnemen? Als je dat later vraagt, krijg je te horen: ‘O, ik was ‘m vergeten.’ Ja ja, zal wel denk ik dan bij mezelf, maak dat de kat wijs.
Het altijd bereikbaar zijn legt ook wel een beetje een druk op je, vind ik persoonlijk. Ik kan mij bijvoorbeeld niet concentreren als er steeds geluiden uit mijn telefoon komen. Zo heb ik ‘m dus regelmatig uitstaan als ik aan het schrijven ben. Net als dat ik ergens op visite ben, of uit ga met vrienden. Ja, een beetje quality time hoort er toch echt wel bij. 

Hoe ongezellig is het als je met vrienden weg bent en iedereen maar op zijn beeldscherm zit te turen. Dan is er dus gewoon geen zak aan. Er bestaat echt een leven buiten je telefoon en ook buiten het internet. Ik raad je aan om je telefoon gewoon eens een dag helemaal op stil te zetten en te ervaren hoeveel rust er dan in je lijf komt. Tijd om dingen te doen en vooral even tot jezelf komen.
Je ervaringen lees ik graag… 

Naar mijn idee vergeten de meeste mensen dat als het heel erg dringend is, je het dan via andere wegen wel te horen krijgt. De mens is gewoon een nieuwsgierig wezen wat niets wil missen en in deze tijd hoef je inderdaad niets te missen als je overal boven op zit. Laatst loeiden hier heel veel sirenes vlakbij en ik was uiteraard schrijvend bezig op mijn laptop. Dan zie ik een pop-up van een buurt Facebook groep omhoog komen, met de vraag of iemand weet wat er in hemelsnaam aan de hand is… De nieuwsgierigheid wint het dan, want toch klikte ik het aan. Niemand wist echter nog iets. 

Nee, ik zal ook niet eerst even een berichtje op Facebook plaatsen als mijn huis in brand staat, of dat er iemand in mijn huis onwel is geworden. Op zulke momenten heb je wel wat anders aan je hoofd dan het sociale media en of nog even snel een appje te versturen. Mijn god, wat ben ik toch blij dat ik met regelmaat mijn telefoon uit heb staan waardoor vele dingen even langs mij heengaan. Dat is dan maar zo… 

De rust die het geeft, mis ik niet!

2019©Vlindertje73

Geen opmerkingen: